مقايسه رفتار بيومكانيكال ميني ايمپلنت‌ با اعمال شرايط واقعي كاركرد با استفاده از شبيه‌سازي المان محدود

سابقه و هدف: در مطالعه حاضر با توجه به اهميت بكارگيري ايمپلنت هاي كوتاه در فضاهاي كوچك بين ناحيه بي دندان، تحليل تنش دو كيفيت متفاوت از استخوان فك D2 و D3 اطراف سه نوع ميني ايمپلنت با استفاده از روش المان محدود انجام گرديد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي سه نوع ميلي ايمپلنت استئوكرف دنتيس و ديو وارد مطالعه شدند. جهت بارگذاري، يك نيروي عمودي 100 نيوتني و نيروي جانبي 100 نيوتني با زاويه 45 درجه بر روي بالاترين قسمت اباتمنت اعمال شد. مقادير تنش در ميني ايمپلنت و استخوان پيرامونش با استفاده از نرم افزار ABAQUS ارزيابي شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه مقادير تنش فون مايزز در استخوان با كيفيت D3 براي تمامي ايمپلنت ها بيشتر از استخوان D2 مي باشد، همچنين مقدار تنش در استخوان كورتيكال بيشتر از استخوان اسفنجي مي باشد. نتيجه گيري: در تمامي سيستم هاي مورد بررسي بزرگي تنش ها در استخوان، در محدوده فيزيولوژيك بود. علاوه بر اين نحوه توزيع تنش نيز در استخوان كورتيكال در تمامي سيستم هاي مورد بررسي مشابه بود. همچنين مقدار حداكثر تنش در گردن ايمپلنت در محل اولين رزوه ايمپلنت بوده و ميني ايمپلنت استئوكر تنش كمتري رادر استخوان ايجاد كرد.