مقايسه تاثير كفي با ويج‌هاي مختلف بر تعادل ايستا و پويا

سابقه و هدف: بهبود كنترل پاسچر به عنوان يك توانايي اساسي عملكردي براي انجام فعاليت‌هاي روزمره زندگي ضروري است. نقش اساسي هرگونه مداخله‌ خارجي موثر بر تعادل پا بعنوان نقطه اصلي برخورد ميان زمين و بدن، در تحقيقات نشان داده شده است. هدف از مطالعه حاضر مقايسه تاثير كفي با ويج هاي مختلف بر كنترل تعادل پا با و بدون ورودي بينايي قبل و بعد از خستگي مي باشد.مواد و روش‌ها: بيست نفر از دانشجويان زن با ميانگين سني 2.47 ±24.31 و با توجه به معيارهاي ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شدند و از سه مدل توكفشي نيمه سخت (بدون ويج، 10 درجه ويج لترال و مديال) استفاده گرديد. تعادل آزمودني ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج بايودكس هنگام پوشيدن كفي ها قبل و بعد از اعمال پروتكل خستگي و در شرايط وجود و حذف اطلاعات بينايي به ثبت رسيد. از تست آماري آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري براي تجزيه و تحليل اطلاعات بدست آمده استفاده شد. يافته‌ها: با توجه به نتايج بدست آمده تجزيه وتحليل آماري تفاوت معنا داري را در تعادل ايستا هنگام استفاده از كفي لترال ويج (0.001=P) و مديال ويج (0.03=P) در وضعيت انجام تست با چشمان بسته قبل و بعداز خستگي نشان داد. ليكن تجزيه و تحليل آماري تفاوت معني داري را درخصوص بهبود تعادل پويا نشان نداد. نتيجه‌گيري: استفاده از كف‌ هاي ويج دار مي‌تواند عوارض ناشي از خستگي را كه موجب افت در تعادل ايستاي افراد مي شود، كاهش دهد. اما در ارتباط با تعادل پويا بهبودي مشاهده نشد.