شناسايي مولكولار ژنهاي عامل مقاومت به آمينوگليكوزيد ها و متي سيلين در نمونه هاي باليني استافيلوكوك اورئوس

سابقه و هدف: استافيلوكوك اورئوس يكي از مهم ترين عوامل ايجاد كننده عفونت در جامعه و بيمارستان مي باشد. مقاومت به آمينوگليكوزيدها بواسطه آنزيم هاي خاصي ايجاد مي شود كه توسط ژن هايي كه توانايي گردش بين سويه اي توسط عناصر ژنتيكي متحرك مانند ترانسپوزونها را دارا مي باشند،كد مي شوند. هدف از اين مطالعه تعيين فراواني حضور ژنهاي aac(6 )Ie/aph(2 )، aph(3 )IIIa1 ، ant(4 )Ia1 به همراه ژن mecA است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي، ١13 ايزوله استافيلوكوك اورئوس از579 نمونه مختلف باليني جداسازي شد. براي تعيين سويه هاي مقاوم به متي سلين از روش تعيين حداقل غلظت مهاري با نوارهاي Etest اوگزاسيلين استفاده شد. شناسايي ژنهاي aac(6 )Ie/aph(2 )، aph(3 )IIIa1، ant(4 )Ia1 و mecA با استفاده از روش PCR، انجام شد. همچنين ارتباط حضور ژنهاي آمينوگليكوزيدي و ژن mecA نيز بررسي گرديد. يافته ها: از 113 ايزوله باليني استافيلوكوك اورئوس كه با تست هاي فنوتيپي تاييد شده بودند،53 ايزوله (46/91 %) داراي ژن mecA، 43 ايزوله(38/05%) داراي ژنaac(6 )Ie/aph(2 )، 19ايزوله(16/81%) داراي ژن aph(3 )IIIa1 و22 ايزوله(19/47%) داراي ژن ant(4 )Ia1 بودند. همچنين بين حضور ژن مقاومت به متي سيلين و ژنهاي عامل مقاومت به آمينوگليكوزيد ارتباط معني داري بدست آمد. اين در حالي بود كه بين نوع نمونه هاي جدا شده و حضور ژنهاي مقاومت نيز در برخي موارد ارتباط معني داري مشاهده شد(0/005p le;). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه استفاده مكرر از آنتي بيوتيك هاي آمينوگليكوزيدي به همراه آنتي بيوتيك هاي بتالاكتامي مي تواند زمينه ظهور سويه هاي استافيلوكوك اورئوس مقاوم به چند آنتي بيوتيك (MDR) را فراهم كند.با تجويز مناسب و كنترل شده آنتي بيوتيك ها مي توان از بيشتر شدن اين مقاومت ها و ظهور سويه هاي داراي مقاومت چندگانه، جلوگيري كرد.