ارزيابي شاخص هاي نوين نوسانات وضعيتي در بيماران مبتلا به استئوآرتريت زانو

سابقه و هدف: كاهش حس عمقي مفصل نقش مهمي در شروع و پيشرفت بيماري استئوآرتريت زانو دارد، اين پژوهش به منظور بررسي نوسانات پوسچرال در سه وضعيت متفاوت و تحليل روند تغييرات آنها با استفاده از شاخص هاي نسبي انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 34 بيمار مبتلا به استئوآرتريت زانو و 12 فرد سالم با روش نمونه گيري انتخابي و در دسترس انجام شد. به منظور ارزيابي شاخص هاي تعادل ايستا از بيماران خواسته شد در سه وضعيت ايستاده راحت (CDLS)، ايستاده با پاهاي جفت (RS) و ايستاده در وضعيت يك پا جلوي پاي ديگر (NTS) بر روي صفحه نيرو قرار گيرند. براي پي بردن به تغييرات نوسانات پوسچرال در وضعيت هاي RS و NTS نسبت به وضعيت CDLS، از مقادير نسبي و استفاده شد. يافته ها: در وضعيت CDLS، دامنه و انحراف معيار نوسان جانبي در بيماران (به ترتيب 0/01 ±0/019 و 0/001 ±0/003) كمتر از افراد سالم (به ترتيب 0/039 ± 0/051 و 0/01 ±0/012) بود. در وضعيت CDLS دامنه جابه جايي در جهت قدامي خلفي (0/029 ±0/11) نيز كمتر از افراد سالم (0/027 ±0/13) بود. در وضعيت RS انحراف معيار و سرعت ميانگين جابه جايي مركز فشار در جهت جانبي در گروه بيماران (به ترتيب 0/006 ±0/016 و 0/004 ±0/012) به طور معني داري بيشتر از افراد سالم (به ترتيب 0/003 ±0/012 و 0/002 ±0/009) بود. در مقابل نسبت مقادير و در گروه بيماران بيشتر از گروه كنترل بود. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه بيماران مبتلا نسبت به افراد سالم در وضعيت هاي دشوارتر (RS،NTS) نوسانات بيشتري نسبت به حالت CDLS به خصوص در جهت جانبي دارند. بنابراين انجام تمرينات تعادلي و تقويتي خصوصاً در جهت جانبي و در وضعيت هاي چالش برانگيز حائز اهميت مي باشد.