تعيين تأثير درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن (MBCT) بر افسردگي، كيفيت زندگي و اضطراب بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

پيش زمينه و هدف: بيماري اماس از شايعترين بيماريهاي نورولوژيك در انسان بوده و ناتوان كننده ترين بيماري سنين جواني است. هدف از اين پژوهش تعيين تأثير درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن بر افسردگي، كيفيت زندگي و اضطراب در بيماران مبتلا به اماس است. مواد و روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع طرح آزمايشي پيشآزمون پسآزمون بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان 20 -40 ساله ي مبتلا به بيماري مالتيپل اسكلروزيس بود كه در سال 1393 در انجمن ام. اس شهر ساري عضويت داشتند، به منظور اجراي پژوهش 30 نفر با روش نمونه گيري داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه (آزمايش و كنترل) تقسيم شدند. گروه آزمايش 8 جلسه دوساعته تحت آموزش طرح درماني شناختي مبتني بر حضور ذهن قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات هر دو گروه به پرسشنامه هاي اضطراب آشكار و پنهان اشپيل برگر و پرسشنامه كيفيت زندگي (36-SF) و مقياس افسردگي هريس لينگوز پاسخ دادند. تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس صورت گرفت. يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن بر كاهش افسردگي و اضطراب و بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اماس مؤثر بوده است بحث و نتيجهگيري: با توجه به تأثير درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن بر ميزان افسردگي و اضطراب و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اماس و تداوم اثر آن، به كارگيري اين روش در همه سطوح پيشگيري و درمان مبتلايان به بيماريهاي جسمي و روحي ضروري به نظر ميرسد.