مقايسه ضخامت اولتراسونيك عضله ماستر در افراد مبتلا به دندان قروچه و افراد سالم

سابقه و هدف: تعيين ضخامت عضله ماستر عامل مهمي براي تشخيص سلامت يا بيماري آن است. بررسي تغييرات ضخامت عضله ماستر با توجه به عملكرد آن روي مفصل تمپورومنديبولار، نقش بسزايي در تشخيص علت بسياري از اختلالات اين مفصل دارد. هدف ازاين مطالعه، مقايسه ضخامت ماستر در افراد مبتلا به دندان قروچه و افراد سالم مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه مورد شاهدي بر روي 44 نفر در دو گروه (هر گروه 22 نفر، شامل 11 زن و 11 مرد) در محدوده سني 3018 سال افراد سالم و داراي دندون قروچه انجام شد. افراد داراي شاخص توده بدني نرمال، عدم وجود بيماري التهابي يا ضربه به مفصل تمپورومنديبولار، بدون سابقه جراحي در فك و صورت بودند. سونوگرافي ماستر، در وضعيت طاقباز خوابيده، با پروب خطي 12 مگاهرتز در راستاي لاله گوش و عمود بر راموس مانديبول روي بطن عضله انجام و ضخامت عضله بر حسب ميليمتر بدست آمد. يافته ها: ضخامت ماستر، در مبتلايان به دندان قروچه ( mm0/85 ±11/97) از افراد سالم (mm 2/2 ±10/76) بيشتر بود (0/01p lt;). ضخامت ماستر در مردان (به ترتيب mm 0/4 ±12/54و mm 0/25 ±11/44) بيشتر از زنان بود (به ترتيب mm 0/79 ±11/4 و mm 3/05 ±10/08) (0/038=p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه ضخامت ماستر در افراد مبتلا به دندان قروچه بيش از افراد سالم و در مردان بيش از زنان است.