موانع به كارگيري روش هاي كنترل درد غيردارويي در بخش مراقبت هاي ويژه نوزدان

سابقه و هدف: بسياري از فعاليتها و مداخلات، در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان منجر به درد مي شود. درد تكراري و بدون التيام مي تواند منجر به عوارض شديد و مضر براي نوزادان شود. تدابير مربوط به كنترل درد يكي از اقدامات پرستاري و جزء وظايف آنان است. هدف از اين مطالعه بررسي موانع بكارگيري روش هاي كنترل درد غيردارويي در بخش مراقبت نوزادان از ديدگاه پرستاران مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي تمامي پرستاران شاغل در بخش مراقبت ويژه نوزادان بيمارستان هاي تابعه دانشگاه علوم پزشكي بابل (تعداد 57 نفر) به روش سرشماري انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته شامل سه قسمت و با مقياس سه درجه اي ليكرت سنجيده شد. در اين پرشسنامه موانع و راه كارهاي پيشنهادي بررسي شد، نمره قابل كسب از پرسشنامه در رابطه با آيتم موانع و مشكلات بكارگيري روشهاي كنترل درد غير دارويي 5117 و در رابطه با آيتم راهكارها 3612 بوده است. يافته ها: پرستاران مهمترين موانع در بكاگيري روشهاي كنترل درد غيردارويي را بترتيب: كمبود پرسنل در هر شيفت كاري (±2/54)، كمبود وقت و بار كاري زياد (0/6±2/4)، عدم آگاهي از عوارض درد (0/6±0/4) و بالا بودن ساعت كاري و خستگي (0/6±35/2) گزارش نمودند. از مهمترين راهكارهاي ذكر شده توسط پرستاران مي توان به ترتيب به روتين كردن روشهاي غيردارويي كنترل درد(0/6±2/63)، برگزاري كلاسهاي آموزش مداوم (0/5±2/58)، استفاده از سرپرستاران بعنوان مربي(0/6±0/53) و افزايش تعداد پرستاران در هر شيفت يا در هر بخش(0/5±0/44) را اشاره نمود. نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان داد كه كمبود نيروي پرستاري و عدم آگاهي از عوارض درد از مهمترين علل عدم بكارگيري روشهاي كنترل درد در نوزادان مي باشد.