ميزان تبعيت از رژيم غذايي در افراد داراي فاكتورهاي خطر قلبي عروقي ساكن شمال ايران

سابقه و هدف: تغذيه نادرست يكي از عوامل خطر بيماريهاي قلبي است و هرگونه تغيير در عادات غذايي مي تواند در پيشگيري و كنترل بيماريهاي قلبي مفيد باشد. ليكن پيش از هرگونه مداخله تغذيه اي لازم است دورنمايي از عادات غذايي افراد در دست باشد. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان پيروي از برنامه غذايي صحيح و برخي عوامل موثر بر آن در افراد ساكن شمال ايران مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 550 فرد داراي فاكتورهاي خطر قلبي مراجعه كننده به بيمارستان حشمت رشت صورت گرفت. فاكتورهاي خطر و شاخصهاي مورد مطالعه با استفاده از پرسشنامه هاي طراحي شده و بررسي پرونده پزشكي و ارزيابي ميزان تبعيت از برنامه غذايي با استفاده از پرسشنامه ( Mediterranean Diet Adherence Screener (MDASكه با توجه به فرهنگ مردم ايران بومي شد، جمع آوري گرديد. امتياز پرسشنامه تغذيه بين 014 مي باشد. امتياز05 پيروي نامناسب، امتياز 69 پيروي متوسط و امتياز 10 و بالاتر پيروي غذايي بالا (الگوي غذايي سالم) مي باشد. يافته ها: ميانگين سني افراد0/38 ±58 سال بود. 71/4 درصد دچار اضافه وزن و چاقي بودند. ميانگين نمره تبعيت غذايي 0/07 ± 5/76 محاسبه شد. 43 % افراد تبعيت نامناسب، 55% تبعيت متوسط و فقط 2% تبعيت غذايي بالا داشتند. ميزان تبعيت از رژيم غذايي در مردان به طور معني داري بهتر از زنان بود(0/001=p). افراد ساكن مناطق روستايي و افراد داراي تحصيلات بالاتر به طور غير معني داري تبعيت غذايي نامناسب تري داشتند. نتيجه گيري: علي رغم دسترسي داشتن به مواد غذايي مفيد در شمال ايران، الگوي غذايي افراد نامناسب براورد گرديد. لذا آموزش در خصوص اصلاح برنامه غذايي و گرايش به سمت پيروي از الگوي غذايي مديترانه كه شباهت زيادي به فرهنگ غذايي مردم شمال ايران دارد، پيشنهاد مي گردد.