اثر بخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك در سازگاري رواني با سرطان در زنان مبتلا به سرطان

پيش زمينه و هدف: با توجه به شيوع سرطان در قرن اخير و نياز ويژه مبتلايان به كمك براي انطباق مؤثر با بيماري مزمنشان و نيز با توجه به آسيب پذيري بيشتر زنان، هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير درمان پردازش مجدد هولوگرافيك در سازگاري رواني با سرطان در زنان مبتلا به سرطان بود. مواد و روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي و طرح پژوهش از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش كليه زنان مبتلا به سرطان شهر سنندج و نمونه پژوهش نيز 30 نفر از زنان واجد ملاك ورود به پژوهش بودند كه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. در اين پژوهش فهرست اختلال استرس پس از ضربه و فرم كوتاه سازگاري رواني با سرطان Mini MAC مورداستفاده قرار گرفتند گروه آزمايش 9 جلسه 60 دقيقه اي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك دريافت كردند، درحالي كه گروه كنترل درماني دريافت نكردند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون تحليل واريانس چند متغيره استفاده گرديد. يافته ها: بعد از درمان، بين ميانگين دو گروه در سازگاري رواني با سرطان تفاوت معني داري مشاهده شد. نتايج تحليل واريانس چند متغيره نشان داد كه درمان پردازش مجدد هولوگرافيك باعث افزايش نمره هاي سازگاري كلي و مؤلفه مبارزه طلبي و كاهش نمره هاي مؤلفه هاي درماندگي نااميدي و دل مشغولي نگران كننده در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد (p≤0/05). اما درمان براي اجتناب شناختي و تقديرگرايي معني دار نبود. بحث و نتيجه گيري:: درمان پردازش مجدد هولوگرافيك بر شناخت، رفتار و هيجان فرد تأثير مي گذارد و با كاهش جنبه هاي آسيبي منجر به افزايش سازگاري رواني با بيماري مي شود.