عنوان مقاله :
عملكرد تاخيري گرافت و عوامل خطر مرتبط با آن در مركز پيوند كليه بيمارستان امام خميني اروميه
پديد آورندگان :
جواندوست قره باغ ، فريد دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پزشكي , خلخالي ، حميدرضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پزشكي - مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه , تقي زاده افشاري ، علي دانشگاه علوم پزشكي اروميه - مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه , نوروززاده ، جعفر دانشگاه علوم پزشكي اروميه - مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه
كليدواژه :
پيوند كليه , عملكرد تاخيري گرافت , عوامل خطر
چكيده فارسي :
پيش زمينه و هدف: عملكرد تأخيري كليه (DGF; Delayed graft function) يكي از چالش هاي موجود درزمينه ي پيوند كليه مي باشد. وقوع DGF منجر به كاهش بقاي يك ساله و پنج ساله گرافت مي شود. كاهش بروز DGF از بار تحميلي بر سيستم بهداشت كاسته و منجر به بهبود كيفيت زندگي گيرنده هاي پيوند مي شود. باوجوداينكه تاكنون بيش از 2000 پيوند كليه در مركز پيوند اروميه انجام شده است ولي تاكنون بروز DGF و عوامل خطر مربوط به آن گزارش نشده است. اين مطالعه باهدف تعيين بروز DGF و عوامل خطر مربوط به آن در مركز پيوند بيمارستان امام خميني اروميه اجرا شد. مواد و روش كار: در اين مطالعه آينده نگر 39 نفر از افراد پيوند شده در بازه ي زماني 8 ماهه وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافيك بيمار اعم از شاخص توده ي بدني، سن، جنس، نوع اهداكننده، مدت زمان ايسكمي سرد و گرم از پايگاه اطلاعاتي پيوند استخراج گرديد. كراتينين، نيتروژن اوره سرم به ترتيب به روش ژافه و اوره آز اندازه گيري شد. بيماران بر اساس نياز به دياليز در هفته ي اول بعد از پيوند به دو دسته شامل DGF (مراجعه به دياليز) و noneDGF تقسيم شدند. براي ارزيابي تفاوت هاي كمي بدون توزيع نرمال و با توزيع نرمال بين دو گروه موردمطالعه به ترتيب از آزمون هاي منويتني يو و independent Ttest و براي مقايسه ي داده هاي كيفي بين دو گروه از Fisher rsquo;s exact test استفاده شد. براي بررسي توانايي پيش گويي كنندگي متغير هاي كمي متفاوت بين دو گروه موردمطالعه، آناليز ROC (receiver operating characteristic) صورت گرفت. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن گيرندگان كليه 13.2±41.6 سال بود (بازه ي سني 14 تا 69 سال). توزيع تعداد گيرنده هاي مرد و زن به ترتيب برابر 21 (53.8درصد) و 18 (46.2درصد) نفر بود. پنج نفر (12.8درصد(داراي DGF شدند. متغيرهاي سن، جنس گيرنده و اهداكننده، سمت كليه ي پيوندي، سابقه ي فشارخون، شاخص توده ي بدني (BMI)، ايسكمي سرد و گرم، كراتينين و نيتروژن اوره خون (BUN) و ميانگين برون ده ادراري در روز قبل از پيوند كليه بين دو گروه موردمطالعه ازنظر آماري تفاوت معني داري را نداشتند. ميزان برودن ده ادراري در روز اول بعد از پيوند در گروه DGF نسبت به گروه none-DGF كم تر بود (0.021 =P). مساحت زير منحني، نقطه ي برش، حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري منفي و مثبت براي برون ده ادراري روز اول پيوند به ترتيب برابر 0.82، 9650 ميلي ليتر، 80درصد، 73.5درصد، 73.5، 80درصد بود. بحث و نتيجه گيري:: يافته هاي اين مطالعه حاكي از آن است كه بروز عملكرد تأخيري در مركز پيوند كليه در بين گيرنده هاي پيوند از اهداكننده هاي زنده و در بين كل گيرندگان پيوند (زنده+ غيرزنده) به ترتيب برابر 8.6درصد و 12.8درصد بود كه در محدوده ي گزارش شده توسط ساير مطالعات قرار مي گيرد. علاوه به راين، مطالعه ي حاضر نشان داد ميزان برون ده ادراري در 24 ساعت اوليه ي بعد از پيوند مي تواند شاخص پيش گويي مناسبي براي DGF باشد. مطالعات بيشتر با حجم نمونه ي بيشتر براي به دست آوردن تصويري بهتر از بروز DGF و عوامل خطر مرتبط با آن ضروري است.
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه