حرمان نظام‌مند: تحليلي كيفي از خشونت ساختاري و پيامدهاي آن در شهر سنندج

Systematic Deprivation; a Qualitative Analysis of Structural Violence and its Consequences in Sanandaj

پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت خشونت ساختاري در شهر سنندج و پيامدهاي آن با روش نظرية زمينه‌اي انجام شد. مقوله‌هسته‌اي حرمان ‌نظام‌مند به‌عنوان نظامي القاء‌شده از محروميتي بنيادين، فراگير و همه جانبه كشف و معرفي شد. مطابق با روايت نظري به‌دست آمده، با تأثيرگذاري متقابل خشونت ساختاري در كنار شرايط زمينه‌اي و مداخله‌گر، راهبردهاي فرد به‌شكل تلاش براي سازگاري، تغيير شرايط و يا انحراف ظاهر شده و در مقابل، جامعه به‌راهبردهاي مقابله‌اي خود جهت كنترل افراد منحرف متوسل مي‌شود. نتيجه آن، شكل‌گيري پيامدهاي اقتصادي شامل تشديد فقر، بيكاري، گرسنگي و شرايط سخت معيشتي و پيامدهاي اجتماعي شامل طرد اجتماعي، گرايش به‌ تكرار جرم و آسيب‌ديدگي خانواده است كه در چهارچوبي ازحرمان نظام‌مند عمل مي‌نمايند. بنابراين، عامليت فرد و تلاش او براي واكنش درمقابل خشونت ساختاري عملاً به‌عاملي تبديل مي‌گردد كه ساختار، خشونت خود را شديدتر و گسترده‌تر ازگذشته اعمال نمايد.

The purpose of this study was to investigate the status of structural violence in Sanandaj city and its consequences by using grounded theory method. The core category was systematic deprivation which implied a severe and absolute privation. The emerged theory showed that the mutual effect of structural violence and contextual conditions make individuals attempt to adapt, change conditions, or deviate while the community uses its own strategies to control the deviance. As a results, we see some different economic outcomes such as poverty, unemployment, and hardship and social outcomes like societal exclusion, committing a crime repeatedly, and vulnerability of family. Therefore, the interaction of structural violence and the agent intensifies the misery and deprivation of the individuals.