تفاوت‌هاي جنسيتي در خودناتوان‌سازي تحصيلي: نقش جهت‌گيري‌هاي هدف پيشرفت

هدف مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش تعديل كننده جهت گيري هاي هدف پيشرفت در رابطه بين جنس و خودناتوان سازي تحصيلي انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه همبستگي حاضر، ۳۲۰ دانشجو (۱۵۴ پسر و ۱۶۶ دختر) با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي به مقياس خودناتوان سازي تحصيلي و پرسش نامه هدف پيشرفت پاسخ دادند. بر اساس منطق پيشنهادي، به منظور تعيين اينكه آيا رابطه بين جنس و خودناتوان سازي تابعي از جهت گيري هاي هدف پيشرفت است يا خير، از چند طرح تحليل رگرسيون سلسله مراتبي استفاده شد. يافته ها نتايج تحليل رگرسيون سلسله مراتبي با تأكيد بر معناداري آماري رابطه بين جنس و خودناتوان سازي نشان داد دانشجويان پسر در مقايسه با دانشجويان دختر بيشتر از راهبرد خودناتوان سازي تحصيلي استفاده مي كنند. علاوه بر اين، نتايج نشان داد رابطه بين جهت گيري هاي هدفي گرايش تسلط و اجتناب تسلط با خودناتوان سازي تحصيلي منفي و معنادار و رابطه بين جهت گيري هاي هدفي گرايش عملكرد و اجتناب عملكرد مثبت و معنادار بود. در نهايت، نتايج نشان داد در پيش بيني خودناتوان سازي تحصيلي دانشجويان، كنش متقابل بين متغيرهاي جنس و جهت گيري هاي هدف پيشرفت از لحاظ آماري معنادار نبود. نتيجه گيري در مجموع، عدم معناداري آماري اثر تعاملي متغيرهاي جنس و جهت گيري هاي هدفي در پيش بيني خودناتوان سازي تحصيلي دانشجويان نشان داد رابطه بين جنس و خودناتوان سازي تابعي از اندازه هاي متفاوت ابعاد مختلف جهت گيري هاي هدف پيشرفت نيست.