همبستگي عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده با ميزان مشاركت در فعاليت‌هاي ورزشي دانشجويان دختر دانشگاه علوم پزشكي كرمان

مقدمه: يكي از مهم ترين دستاوردهاي جامعه ايران فراهم نمودن زمينه هاي مختلف ورزشي براي زنان كشور است. اما با وجود اين هنوز جواب گوي ورزش براي بانوان و نياز آن ها به فعاليت بدني نمي باشد. هدف اين پژوهش تعيين همبستگي عوامل تسهيل كننده و بازدارنده بر ميزان مشاركت در فعاليت هاي ورزشي دانشجويان دختر دانشگاه علوم پزشكي كرمان مي باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفيهمبستگي بوده كه نمونه آماري شامل 310 دانشجوي دختر دانشگاه علوم پزشكي كرمان بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها، از يك پرسشنامه دوبخشي عوامل تسهيل كننده و بازدارنده فعاليتهاي ورزشي (Facilitating and Inhibiting Factors on Participation in Sports Activities Questionnaire) استفاده شد كه روايي صوري و محتوايي آن توسط 7 نفر از مدرسين مديريت و برنامه ريزي ورزشي و جامعه شناسي تائيد شد و پايايي به روش آلفاي كرونباخ به دست آمد. جهت تحليل داده ها نرم افزار آماري اس پس اس اس نسخه 16 استفاده شد. يافته ها: بين عوامل تسهيل كننده و مولفه هاي شخصي، روانشناختي، اجتماعي، مديريتي، اقتصادي، اماكن و تجهيزات و ميزان مشاركت در فعاليت هاي ورزشي همبستگي وجود دارد (P 0/05). بين عوامل بازدارنده و مولفه هاي مديريتي و اماكن و تجهيزات با ميزان مشاركت در فعاليت هاي ورزشي همبستگي معني داري بود (P 0/05). ولي بين مولفه هاي شخصي، روانشناختي، اجتماعي و اقتصادي با ميزان مشاركت در فعاليت هاي ورزشي همبستگي وجود نداشت. نتيجه گيري: نتايج حاكي از اهميت مولفه هاي مديريتي و اماكن و تجهيزات ورزشي براي مشاركت ورزشي دختران دانشجو دارد. ايجاد اماكن و تجهيزات ورزشي و تفريحي متنوع و مناسب و نيز فراهم كردن فضاي نشاط آور و انگيزاننده، مي توانند عوامل موثري براي مشاركت ورزشي دانشجويان دختر باشند. پيشنهاد مي شود مديران و تصميم گيران ورزش دانشجويي امكانات ورزشي مورد نياز دانشجويان دختر را در يك فضاي مطلوب و بانشاط فراهم كنند.