تأثير فعاليت بدني بر شاخص توده بدن و برخي ويژگي‌هاي آمادگي جسماني در زنان معتاد

مقدمه: اعتياد به مواد يكي از مهمترين مشكلات و بيماري هاي قرن حاضراست و توجه به مسئله اعتياد در جامعه از اهميت زيادي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير فعاليت بدني بر شاخص توده بدن و برخي ويژگي آمادگي جسماني در زنان معتاد بود. روش كار: در اين مطالعه شبه تجربي 30 نفر از زنان معتاد از بين كمپ هاي ترك اعتياد شهر تبريز به صورت تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. آن ها بر اساس سن و قد در دو گروه فعاليت بدني و گروه كنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازي به صورت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات پيش آزمون و در پايان آخرين جلسه و پس آزمون كه شامل اندازه گيري شاخص توده بدني (وزن/قد 2)، ويژگي آمادگي جسماني (حداكثر اكسيژن مصرفي (آزمون راكپورت)، قدرت عضلاني (دينامومتر)، استقامت عضلاني (دراز و نشست و بارفيكس اصلاح شده)، چابكي (دو 9 * 4) و انعطاف پذيري (آزمون خمش به جلو) اجرا شد. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 21 تحليل شد. يافته ها: درگروه فعاليت بدني شاخص توده بدني با (026/0 = P) و ويژگي آمادگي جسماني شامل حداكثر اكسيژن مصرفي (004/0 = P)، قدرت عضلاني (048/0 = P)، استقامت عضلاني (001/0 = P)، چابكي (019/0 = P) و انعطاف پذيري (006/0 = P) نسبت به گروه كنترل بهبود يافته است. نتيجه گيري: فعاليت بدني آمادگي مرتبط با تندرستي زنان معتاد را بهبود بخشيد. پيشنهاد مي شود فعاليت بدني در برنامه مركز ترك اعتياد قرار گيرد تا نتايج بهتري در رابطه با سلامت جسماني معتادين به ثمر رسد.