كاربرد مدل رگرسيون پواسون با انباشتگي صفر در تحليل داده‌هاي دندان پزشكي نوجوانان 12 و 13 ساله

مقدمه: صفرهاي اضافي در برخي داده هاي شمارشي پديده هاي رايجي هستند كه استفاده از مدل رگرسيون پواسون سنتي را براي تحليل آنها محدود مي كند. هدف از مطالعه حاضر، كاربرد مدل رگرسيون پواسون باانباشتگي صفر در تحليل داده هاي دندان پزشكي نوجوانان 12 و 13 ساله است. روش كار: در مطالعه توصيفي حاضر، داده هاي دندانپزشكي دانش آموزان 12 و 13 ساله شهرستان پاكدشت و پيشوا در ورامين كه بصورت تصادفي از ليست مدارس مناطق شهري و روستايي انتخاب شده است و سپس تمامي كودكان 12 و 13 ساله موجود در مدرسه مورد معاينه قرار گرفتند. 764 نمونه انتخاب و داده هاي مربوط به آنان براي ارزيابي پوسيدگي دندان نوجوانان تحليل گرديد. براي ارزيابي وضعيت دندان هاي دانش آموزان 12 و 13 ساله از شاخص DMFT استفاده شده است. ابتدا رضايت شركت كنندگان جهت مشاركت در طرح اخذ گرديد. با توجه به شمارشي بودن متغير پاسخ و انباشتگي صفر در تعداد دندان هاي كشيده شده، پر شده و پوسيده شده، شاخص مذكور با مدل رگرسيون پواسون انباشته در صفر مدل بندي گرديد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار R نسخه 3.2.2 انجام شد. يافته ها: درصد (414 نفر) از دانش آموزان دختر بودند. ميانگين و انحراف معيار DMFT برابر 1/35 ± 1/02 بود. 54 درصد (389 نفر) از دانش آموزان پوسيدگي دندان داشتند. براي متغير مداخلات (از قبيل: درمان پيشگيري كننده و يا درمان معمولي، درمان سريع شامل جرمگيري، درمان فوري درد و يا عفونت دندان (0/049= P)، متغير وضعيت سلامت دندان (0/003 = P)، متغير احساس درد (0/049 = P)، متغير مسواك زدن (0/011 = P) و متغير استفاده از نخ دندان (0/040 = P) رابطه معني دار با شاخص DMFT داشته اند. نتيجه گيري: شيوع پوسيدگي دندان در دانش آموزان 6 و 12 ساله شهر ورامين بيشتر از استانداردهاي جهاني سازمان بهداشت جهاني است؛ براي مدل بندي شاخص DMFT دانش آموزان، رگرسيون پواسون انباشته در صفر مناسب ترين مدل ارزيابي شد. بنابراين، براي بهبود وضعيت موجود، برنامه ريزي صحيح و آموزش خانواده ها در مورد بهداشت دهان و دندان پيشنهاد مي شود.