همبستگي كيفيت زندگي كاري باويژگي هاي جمعيت شناختي كاركنان مراكز آموزش توانبخشي درشهر زنجان

مقدمه: كيفيت زندگي كاري كاركنان از عوامل مهم در سازمان ها مي باشد. اين پژوهش با هدف تعيين همبستگي كيفيت زندگي كاري با ويژگي هاي جمعيت شناختي كاركنان مراكز آموزش توانبخشي درشهر زنجان شد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي-همبستگي است. در پژوهش حاضر، جامعه آماري متشكل از كاركنان مراكز آموزش توانبخشي در شهر زنجان بود. تعداد ۱۰۰ نفر از ۱۳ مركز شبانه روزي و روزانه، ۱۱ مركز كلينك تخصصي و ۴ گروه ويزيت در منزل انتخاب شدند. روش نمونه گيري پژوهش حاضر نيز به صورت سر شماري بود. داده ها با مقياس كيفيت زندگي كاري معلمان مدارس دانش آموزان با نيازها ويژه Quality of Work Life Scale for Teacher of Student with Special Needs با 61 عبارت جمع آوري شد. شاخص روايي محتوا و پايايي به روش هاي آلفاي كرونباخ اندازه گيري شد. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 16 انجام شد. يافته ها: بعد تعامل با دانش آموزان بالاترين نمره (3/17) و بعد موانع شغلي كمترين نمره را بدست آمد. ميانگين نمره كيفيت زندگي 0/27 ± 3/81 به دست آمد. افراد متأهل در بعد ارتقاء و مشاركت شغلي نمره پائين تري كسب كرده بودند (0/05 P). كيفيت زندگي و ابعاد آن با جنسيت، تحصيلات، سن و سابقه كار مرتبط نبود (0/05 P). نتيجه گيري: بين ابعاد كيفيت زندگي كاري با برخي از ويژگي هاي جمعيت شناسي كاركنان مراكز آموزشي بهزيستي همبستگي وجود دارد. لذا با توجه به يافته كه بعد موانع شغلي كمترين نمره را بدست آمد، توجه به اين بعد از كيفيت زندگي در معلمان مدارس استثنايي بسيار با ارزش است.