مقايسه نظريه ذهن در بيماران مبتلابه اختلال دوقطبي و افراد سالم و ارتباط آن با ابعاد شخصيت

مقدمه: نظريه ذهن در افراد سالم بيشتر از بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي است، درك و استنباط بهتر از حالات ذهني ديگران (نظريه ذهن) بر ويژگي هاي شخصيتي اثر مي گذارد. هدف مطالعه حاضر، مقايسه نظريه ذهن در افراد مبتلابه اختلال دوقطبي و افراد سالم و ارتباط آن با ابعاد شخصيت است. روش كار: روش پژوهش مطالعه حاضر توصيفي مقايسه اي است. جامعه آماري پژوهش شامل همه بيماران مرد و زن مبتلا به اختلال دوقطبي بستري در بيمارستان روان پزشكي رازي بود كه در دوره فروكش علائم قرار داشتند. به اين منظور، 29 فرد مبتلابه اختلال دوقطبي به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به منظور تشكيل گروه مقايسه، 30 فرد بهنجار ازنظر جنس و سن با گروه بيمار همتا شدند. براي جمع آوري داده ها از ابزارهاي آزمون خواندن ذهن از طريق چشم (Reading The Mind in The Eyes Test)، داستان هاي تصويري نظريه ذهن (Theory of Mind Picture Stories) آزمون پنج عاملي شخصيت (Personality Five Factory Test) و مقياس پريشاني روان شناختي كسلر ده سؤالي (Kessler10 Scale of Psychological Distress) مي باشد. روايي و پايايي آن ها در مطالعات قبلي بررسي شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس 22 تحليل شد. يافته ها: افراد مبتلا به اختلال دوقطبي داراي نقص در دو بعد شناختي و عاطفي نظريه ذهن هستند و در دوره فروكش علائم هم، از همتايان سالم خود ضعيف تر عمل مي كنند. نتايج همبستگي نيز نشان داد نظريه ذهن شناختي با توافق پذيري (0.56 = P) و وظيفه شناسي (0.39 = P) همبستگي مثبت و با روان آزرده خويي (0.35 = P) همبستگي منفي دارد. اما نظريه ذهن عاطفي تنها با عامل برون گرايي (0.52 = P) همبستگي مثبت دارد. نتيجه گيري: افراد مبتلا به اختلال دوقطبي داراي نقص در دو بعد شناختي و عاطفي نظريه ذهن هستند و در دوره فروكش علائم هم، از همتايان سالم خود ضعيف تر عمل مي كنند. لذا پيشنهاد مي شود توانبخشي لازم جهت ارتقا اين توانايي ها در اين بيماران انجام شود.