مقايسه اثربخشي دو روش درمان تعامل والد - كودك و مقابله درمانگري مادران بر كاهش شدت مشكلات رفتاري كودكان 3-6 ساله

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي و مقايسه اثربخشي درمان تعامل والد - كودك، مبتني بر تكنيك هاي رفتاري و مقابله درمانگري مبتني بر تكنيك هاي شناختي بر كاهش شدت مشكلات رفتاري در نمونه اي از كودكان پيش دبستاني، انجام شد. روش: اين پژوهش يك مطا لعه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون و پيگيري 6 ماهه بود. تعداد 90 نفر از كودكاني كه داراي ملاك هاي اختلالات رفتاري بودند، از مهدكودك هاي شهرستان شاهيندز انتخاب شدند، در نهايت از اين مهدكودك ها، سه گروه درمجموع از كودكان داراي اختلالات برون سازي شده به طور تصادفي انتخاب و مادران آن ها نيز به شيوه تصادفي در 2 گروه آزمايش (29 نفري) و يك گروه مقايسه (30 نفري) قرار گرفتند. هر سه گروه قبل و بعد مداخله به پرسشنامه چك ليست رفتاري كودك پاسخ دادند. براي پيگيري اثرات درمان 6 ماه بعد بار ديگر اين سنجش به عمل آمد. درمان تعامل والد كودك و مقابله درمانگري در 12 جلسه هفته اي سه بار در گروه هاي مداخله به كار گرفته شد و در گروه كنترل مداخله اي صورت نگرفت. براي تجزيه تحليل داده ها از آزمون لوين و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج: يافته ها نشان داد كه درمان تعامل والد - كودك و مقابله درمانگري به صورت معناداري در كاهش شدت مشكلات رفتاري مؤثر بودند. نتيجه درمان در پيگيري 6 ماهه نيز سطوح پايين تري از شدت مشكلات رفتاري كودكان را نشان داد. بحث و نتيجه گيري: الگوي كلي نتايج حاكي از آن است كه هر دو درمان فوق به يك ميزان در كاهش شدت علائم اثربخش بوده اما در مقايسه نتايج دو گروه درمان و با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تفاوت معني داري به دست نيامد.