پيش‌بيني خودكارآمدي و حرمت خود بر اساس خوددلسوزي

مقدمه: خوددلسوزي يك مفهوم جديد در روان شناسي شخصيت است كه بر اساس ايده هاي مورد بحث در عقايد بودايي پايه ريزي شده است. پژوهش حاضر با هدف پيش بيني خودكارآمدي و حرمت خود بر اساس خوددلسوزي انجام شده است. روش: طرح پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دانشگاه گيلان در سال تحصيلي 941393 بودند كه از بين آن ها نمونه اي به حجم 320 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند و به مقياس هاي خوددلسوزي (نف، 2003)، خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1982) و حرمت خود (روزنبرگ، 1965) پاسخ دادند. نتايج: نتيجه تحليل همبستگي نشان داد خوددلسوزي با خودكارآمدي و حرمت خود، همبستگي مستقيم و معناداري دارد (0.01gt;P). نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد از بين خرده مقياس هاي خوددلسوزي، دو خرده مقياس خودداوري و خودمهرباني قادرند 25 درصد از تغييرات خودكارآمدي را تبيين كنند. همچنين سه خرده مقياس خودداوري، خودمهرباني و ويژگي مشترك انساني قادرند 13 درصد از تغييرات حرمت خود را تبيين كنند. بحث و نتيجه گيري: نشان مي دهد كه خوددلسوزي در پيش بيني خودكارآمدي و حرمت خود دانشجويان اهميت ويژه اي دارد.