اثربخشي مدل شناختي- رفتاري مارلات بر كاهش ولع و پيشگيري از بازگشت زنان وابسته به مواد

مقدمه: پژوهش حاضر اثربخشي آموزش شناختي رفتاري مارلات را بر پيشگيري از بازگشت و كاهش ولع زنان وابسته به مواد، بررسي مي كند. روش: در يك پژوهش نيمه آزمايشي 30 زن مصرف كننده مواد با تشخيص اختلال وابستگي به مواد مخدر كه دوره سم زدايي را با موفقيت در مركز درمان اجتماع مدار بانوان (TC) تهران به پايان رسانده بودند، با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسيم شدند. گروه آزمايشي به مدت 12 هفته و هر هفته يك جلسه گروهي تحت آموزش قرار گرفتند. گروه گواه در طول اين مدت هيچ درماني دريافت نكردند. آزمودني ها توسط مقياس پيشگيري از بازگشت گورسكي (1989) و مقياس كاهش ولع فرانكن و همكاران (2002) و نيز آزمايش ادرار پيش از شروع درمان، تصادفي در طي درمان، پس از درمان و پس از اتمام مرحله پيگيري سه ماهه، مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تحليل داده ها از آزمون هاي تجزيه وتحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و خي دو استفاده شد. نتايج: نتايج آزمون هاي تجزيه وتحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد كه تفاوت معناداري بين دو گروه در ولع مصرف و بازگشت به مواد در مرحله پس آزمون و پيگيري وجود دارد. همچنين نتايج آزمون خي دو نشان داد كه تفاوت معناداري بين فراواني بازگشت وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه درمان شناختي - رفتاري مارلات در كاهش ولع مصرف و پيشگيري از بازگشت زنان معتاد مؤثر است.