اثربخشي زوج‌درماني خودتنظيمي بر رضايت زناشويي، سبك‌هاي هويت و حل مسئله خانواده

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي زوج درماني خودتنظيمي بر رضايت زناشويي، سبك هاي هويتي و حل مسئله خانواده انجام شد. روش: در اين پژوهش نيمه آزمايشي با پيش آزمون - پس آزمون و گروه كنترل تعداد 10 زوج مراجعه كننده به روان پزشكان، متخصصان مغز و اعصاب و مراكز مشاوره شهر كاشمر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. زوج هاي گروه آزمايش در معرض مداخله 8 جلسه اي زوج درماني خودتنظيمي (هالفورد، 1384) قرار گرفتند، درحالي كه گروه كنترل در معرض چنين مداخله اي قرار نگرفتند. مقياس زوجي اينريچ، پرسشنامه هويت بنيون و آدامز و حل مسئله خانواده در مورد شركت كنندگان اجرا گرديد. داده هاي پژوهش به كمك نرم افزار آماري »اس. پي. اس. اس. 22 « و با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و تحليل كوواريانس مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج: : يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه زوج درماني خودتنظيمي باعث افزايش ميزان رضايت زناشويي و مهارت هاي حل مسئله زوج هاي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل مي شود. بعلاوه، زوج درماني خودتنظيمي باعث كاهش ميانگين نمره زوج ها در سبك هاي هويت سردرگم، پيش رس و ديررس و در مقابل افزايش ميانگين نمره هويت موفق زوج ها مي شود. بحث و نتيجه گيري: درمجموع، زوج درماني خودتنظيمي تأثير بسزايي در افزايش ميزان رضايت زناشويي، تعديل سبك هاي هويت و افزايش مهارت حل مسئله زوج ها دارد و زوج درمانگران مي توانند زوج درماني خودتنظيمي را جهت بهبود رضايت زناشويي، سبك هويت و حل مسئله بكار گيرند.