مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر طرحواره هاي ناسازگار و سلامت عمومي بيماران مبتلا به ويتيليگو

مقدمه: بيماران مبتلا به ويتيليگو غالبا دچار چالش هاي زيبايي، شناختي و روانشناختي هستند كه اثرات سوء اجتماعي و رواني براي اين بيماران پديد مي آورد. هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر طرحواره هاي ناسازگار و سلامت عمومي بيماران مبتلا به ويتيليگو بود. روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماري كليه بيماران مبتلا به ويتيليگو مراجعه كننده به كلينيك پوست بيمارستان الزهراء شهر اصفهان بود.24 بيمار به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس با جايگزيني تصادفي در سه گروه طرحواره درماني، ذهن آگاهي و كنترل قرار گرفتند. جهت انجام مداخله، بيماران گروه تحت درمان ذهن آگاهي به مدت 9 جلسه آموزشي و مداخله بيماران گروه طرحواره درماني به مدت 8 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. جمع آوري داده ها با پرسشنامه سلامت عمومي (General Health Questionnaire) و پرسشنامه طرحواره يانگ فرم كوتاه (Young rsquo;s Schema QuestionnaireShort Form) انجام شد. سپس روايي و پايايي آن ها بررسي گرديد. تحليل داده ها با اس پي اس اس نسخه 21 انجام شد. يافته ها: نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه بين طرحواره هاي ناسازگار و سلامت عمومي گروه طرحواره درماني و گروه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و كنترل تفاوت وجود دارد. نتايج مقايسه زوجي نشان داد تفاوت نمرات بين گروه طرحواره درماني بر طرحواره و گروه كنترل معنادار بود. علاوه بر، اين تفاوت نمرات گروه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و گروه كنترل نيز معنادار بود(05/0 le; P). ولي تفاوت معناداري بين نمرات گروه طرحواره درماني و شناخت درماني مبتني برذهن آگاهي وجود نداشت. نتيجه گيري: طرحواره درماني و گروه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي به عنوان دو روش درماني موثر در كاهش طرحواره هاي ناسازگار و ارتقاء سلامت بيماران مبتلا به ويتيليگو محسوب مي گردد. لذا درمانگران و متخصصين مي توانند از اثرات پژوهش حاضر در راستاي كاهش تعارضات دروني و طرحواره هاي ناكارآمد بيماران پوستي خود بهره برند.