تأثير برنامه مداخله مبتني بر عادات بهداشتي بر خود مراقبتي و خودكارآمدي دانشجويان پرستاري

مقدمه: دانشجويان در زمينه ابعاد مختلف خودمراقبتي و خودكارآمدي مشكلات بسياري دارند. هدف مطالعه حاضر تعيين تأثير برنامه مداخله مبتني بر عادات بهداشتي بر خود مراقبتي و خودكارآمدي دانشجويان پرستاري بود. روش كار: مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. 60 نفر از دانشجويان پرستاري با روش تخصيص تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. براي گردآوري داده ها از مقياس خودمراقبتي دوسي و كيگان (Dossey Keygan SelfCare Scale) و نيز مقياس خودكارآمدي عمومي (General SelfEfficacy Scale) استفاده شد. روايي و پايايي مقياس خودمراقبتي دوسي و كيگان به روش شاخص روايي محتوا، نسبت روايي محتوا و صوري و نيز پايايي آن به روش ضريب آلفاكرونباخ تعيين شد. روايي و پاپايي نسخه فارسي مقياس عمومي خودكارآمدي در مطالعات قبلي تأييد شده است. براي گروه آزمون برنامه مداخله بمدت 6 هفته اجرا شد. 6 جلسه برنامه حمايتي و مشاوره پيگيري در مركز مشاوره دانشجويي خوابگاه هاي دانشجويي انجام شد. براي گروه كنترل هيچ مداخله اي انجام نشد. پرسشنامه ها توسط هر دو گروه قبل و بعد از مداخله تكميل شد. داده ها در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 19 تحليل شد. يافته ها: اختلاف ميانگين نمره كل خودمراقبتي و خودكارآمدي در دو گروه مداخله و كنترل قبل از مداخله از نظر آماري معني دار نبود (P 0/005). ولي بعد از مداخله، اختلاف ميانگين نمره خودمراقبتي در ابعاد جسمي، ذهني و علايق و نيز ميانگين نمره خودكارآمدي در دو گروه مداخله و كنترل از نظر آماري معني دار بود (P 0/005). نتيجه گيري: برنامه مداخله مبتني بر عادات بهداشتي توانست خودمراقبتي دانشجويان را در حيطه هاي جسمي، ذهني و علايق و نيز خودكارآمدي آن ها را افزايش دهد. بكارگيري اين مداخله براي دوره كارشناسي پرستاري در كليه دانشگاه ها توصيه مي شود.