همبستگي تفاهم زوجين داراي تعارض با رضايت از زناشويي و نقش ميانجي كيفيت زندگي

مقدمه: رضايت از زندگي زناشويي يكي از مهم ترين مفاهيم مرتبط با زندگي زناشويي زوجين است و تحت تأثير عوامل بسياري است. پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان همبستگي ميزان تفاهم زوجين داراي تعارض با رضايت از زندگي زناشويي و نقش ميانجي كيفيت زندگي انجام شد. روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري آن را كليه زوج هاي داراي تعارض مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر بندرعباس در سال 1396 تشكيل دادند، از جامعه آماري مورد پژوهش، 380 زوج (760 نفر زن و مرد) با استفاده از رو نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري در پژوهش حاضر سه پرسشنامه هماهنگي و تفاهم عقلاني زوجين ايراني پرسشنامه درك و هماهنگي عقلاني در زوجين ايراني (Iranian Couples Intellectual Mutuality and Coordination Questionnaire)، پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (World Health Organization Quality of Life Questionnaire) و مقياس رضايت زناشويي كانزاس (Kansas Marital Satisfaction Scale) بوده است. روايي و پايايي ابزارها در مطالعات گذشته تأييد شده است. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري و رويكرد الگو سازي معادله ساختاري توسط نرم افزار اس پي اس اس نسخه 23 و AMOSS نسخه 20 تحليل گرديد. يافته ها: در الگوي معادلات ساختاري، روابط بين متغيرهاي مذكور، از برازش قابل قبولي برخوردار بود و تمامي فرضيه هاي پژوهش مورد تأييد قرار گرفتند. همبستگي ميزان تفاهم با كيفيت زندگي (0.41 = β، 0.005 = P)، همبستگي ميزان تفاهم با رضايت زناشويي (0.54 = β، 0.004 = P) و همبستگي كيفيت زندگي با رضايت زناشويي (0.34 = beta;، 0.002 = P) بدست آمد. نتيجه گيري: ميزان تفاهم زوجين داراي تعارض هم به صورت مستقيم و بصورت غير مستقيم از طريق كيفيت زندگي با رضايت زناشويي همبستگي دارد. لذا پيشنهاد مي شود قبل از ازدواج آموزش هاي لازم براي مشابهت هاي عقلاني براي زوجين اجرا شود.