كاربرد مدل توام طولي و بقا در بررسي همبستگي كراتينين و عوامل ديگر با بقا پيوند كليه

مقدمه: پيوند كليه كاراترين درمان بيماري مرحله نهايي كليه و بقاي پيوند يكي از چالش هاي مهم آن است. سطح نشانگرزيستي كراتينين مي تواند پيش بيني كننده زمان رد پيوند باشد. هدف اين مطالعه تعيين همبستگي كراتينين و عوامل ديگر با بقا پيوند كليه از طريق مدل توام طولي و بقا مي باشد. روش كار: مطالعه به صورت توصيفيهمبستگي و بررسي 165 گيرنده پيوند كليه بالاي 18 سال طي سال هاي 1385 الي 1395 انجام شده است. اطلاعات از پرونده بيمار در بيمارستان و نزد متخصص كليه و مجاري ادرار جمع آوري گرديد. كراتينين در مدت درمان بعد از عمل و فاصله زماني بين جراحي تا رد پيوند به ترتيب به عنوان پاسخ هاي طولي و بقا در مدل وارد شدند. مدل در نرم افزار آماري R برازش شد. يافته ها: همبستگي مثبت و معني داري بين سطح كراتينين و خطر رد پيوند حاصل شد (α،P 0/05=7/0). به ازاي يك واحد افزايش در كراتينين، خطر رد پيوند حدود دو برابر مي شود. عوامل مرتبط با افزايش كراتينين عبارتند از دريافت عضو از اهدا كننده مرگ مغزي، داشتن هر يك از سوابق تزريق خون، پيوند كليه و دياليز قبل از پيوند (P 0/05) مي باشد. همچنين خطر رد پيوند براي گيرندگان كليه پيوندي از اهدا كنندگان مرگ مغزي حدود 2.7 برابر اهدا كنندگان زنده مي باشد (P 0/05). نتيجه گيري: كاهش سطح كراتينين و انجام پيوند از اهدا كنندگان زنده، خطر رد پيوند را كاهش مي دهد. پيشنهاد مي شود سطح كراتينين بيماراني كه شرايطي مثل تزريق خون يا پيوند كليه و دياليز قبل از پيوند دارند، مورد توجه بيشتر قرار گرفته و چكاپ ان ها در زمان كوتاه تري انجام شود و از داروهايي براي كاهش كراتينين استفاده شود.