رابطه‌ي باورهاي ارتباطي و سبك‌هاي حل تعارض با رضايت زناشويي

مقدمه: مطالعات نشان مي دهد كه رضايت زناشويي يكي از مهم ترين عوامل پيشرفت و دستيابي به اهداف زندگي و تحت تأثير عوامل مختلفي است. اين تأثير مي تواند هم به صورت مستقيم و هم به صورت غيرمستقيم و در تعامل با ساير متغيرهاي روان شناختي از قبيل باورهاي ارتباطي و سبك هاي حل تعارض باشد؛ بنابراين هدف اين پژوهش بررسي رابطه ي باورهاي ارتباطي و سبك هاي حل تعارض با رضايت زناشويي بود. روش: در اين مطالعه ي توصيفي از نوع همبستگي، نمونه ي آماري شامل 230 نفر از پرستاران زن متأهل شهر خرم آباد مي شد كه از ميان تمامي پرستاران زن اين شهر با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. شركت كنندگان پرسشنامه هاي باورهاي ارتباطي، رضايت زناشويي و سبك هاي حل تعارض را تكميل كردند. نتايج: نتايج حاصل از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه رضايت زناشويي ارتباط منفي معني داري با مؤلفه هاي باورهاي ارتباطي (به جز تفاوت هاي جنسيتي) دارد و باور به مخرب بودن مخالفت، عدم تغييرپذيري همسر، كمال گرايي جنسي و توقع ذهن خواني به ترتيب بيشترين نقش را در پيش بيني رضايت زناشويي داشتند. همچنين سبك هاي حل تعارض يكپارچه و مصالحه، رابطه ي مثبت معني دار و سبك هاي مسلط، ملزم شده و اجتناب كننده، ارتباط منفي معني داري با رضايت زناشويي داشتند. از ميان سبك هاي حل تعارض، سبك يكپارچه و ملزم شده به ترتيب بيشترين نقش را در پيش بيني (به طور منفي) رضايت زناشويي دارا بودند. بحث و نتيجه گيري: زوج درمانگران و مشاوران مي توانند با آموزش باورهاي ارتباطي صحيح و سبك هاي حل تعارض مناسب در جهت افزايش رضايت زناشويي زوجين اقدام نمايند.