پنج عامل بزرگ شخصيت، راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و موفقيت علمي دانش‌پژوهان جوان

مقدمه: هدف اين پژوهش، بررسي رابطه ويژگي هاي شخصيتي، راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و موفقيت علمي دانش پژوهان جوان بوده است. روش: طرح پژوهش در اين تحقيق توصيفي از نوع همبستگي و پيش بين بوده است. تعداد 164 نفر (119 پسر و 45 دختر) دانش پژوه در باشگاه دانش پژوهان جوان به روش سرشماري در تابستان 90 در پژوهش شركت كردند. مقياس شخصيتي 5 عاملي نئو و مقياس راهبردهاي انگيزشييادگيري ينتريچ توسط شركت كنندگان تكميل گرديد. ميزان موفقيت علمي نيز بر اساس نوع مدال (طلا، نقره و برنز) كسب شده اندازه گيري شد. براي تحليل داده ها با كمك اس. پي. اس. اس از شاخص ها و روش هاي آماري شامل ميانگين، انحراف استاندارد، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل تشخيص استفاده شد. نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه بين ويژگي هاي شخصيتي با بعضي از مؤلفه هاي راهبرهاي انگيزشييادگيري همبستگي وجود دارد (0.05 p) و (0.01 p). نتايج تحليل واريانس يك طرفه نشان داد بين متغيرهاي وظيفه شناسي ، كمك طلبي و ارزش گذاري نسبت به هدف با موفقيت علمي تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 p). همچنين نتايج تحليل تشخيص نشان داد از بين كليه متغيرهاي پيش بين، وظيفه شناسي ، سازگاري و خود نظم دهي فراشناختي با توان بيشتري ميزان موفقيت علمي و كسب نوع مدال را پيش بيني نموده است. درمجموع متغيرهاي پيش بين توانسته اند 54.6 درصد از واريانس موفقيت علمي (كسب مدال طلا، نقره يا برنز) را پيش بيني نمايند. بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه ويژگي هاي شخصيتي با بسياري از راهبردهاي خودتنظيمي يادگيري همبستگي دارد و بعضي از ويژگي هاي شخصيتي و راهبردهاي خودتنظيمي يادگيري مي توانند ميزان موفقيت علمي دانش پژوهان را پيش بيني نمايند. لذا توجه به سلامت ويژگي هاي شخصيتي و تقويت مهارت هاي يادگيريانگيزشي براي كمك در ارتقاي علمي دانش آموزان و دانش پژوهان توصيه مي گردد.