نقش صفات بنيادي شخصيت در پيش‌بيني مولفه‌هاي خيانت زناشويي از ديدگاه دانشجويان

مقدمه: زندگي مشترك نيز مانند هر امر و پديده ي ديگر، آسيب ها و آفت هاي خاص خود را دارد و يكي از آسيب هاي عمده ي زندگي مشترك، مسئله ي خيانت زوجين است. خيانت زناشويي در تعهد زناشويي آسيب زننده ترين مشكلي است كه تمامي رابطه زناشويي را متاثر از خود مي سازد پيش زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش صفات بنيادي شخصيت در پيش بيني مولفه هاي خيانت زناشويي مي باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه شهيد مدني آذربايجان در سال تحصيلي 9493 مي باشد. كه 400 نفر به طريق روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. داده هاي مورد نياز به وسيله پرسشنامه خيانت زناشويي (آي.ان،اف، كيو) و پرسشنامه صفات بنيادي شخصيت(ان، اي، اُ اف، اف، آي) جمع آوري شدند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه همزمان تجزيه و تحليل شده است. نتايج: نتايج حاصل از مدل رگرسيون نشان داد، كه مولفه روان رنجوري و باوجدان بودن بيشترين نقش را در پيش بيني مؤلفه هاي خيانت زناشويي داشتند. بحث و نتيجه گيري: در تبيين يافته هاي پژوهش حاضر مي توان اين گونه نتيجه گيري كرد كه صفات بنيادي شخصيت با مولفه هاي خياتت زناشويي مرتبط هستند. بنابراين مي توان گفت كه مسئله ي خيانت زوجين پيوند تنگاتنگي با مفهوم شخصيت دارد و از مسائل مهم و پيچيده اي است كه بايد موردتوجه قرار بگيرد. در واقع ريشه خيانت افراد را مي شود در ويژگي هاي شخصيتي آنها جست وجو كرد.