اثربخشي معنويت‌درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي دانشجويان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف شناسايي اثربخشي معنويت درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي دانشجويان دختر انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون همراه با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان دختر مقطع كارشناسي بود كه در نيمه دوم سال تحصيلي 95-1394 در دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل 32 نفر بود. روش نمونه‌گيري هدفمند همراه با غربال‌گري بود. بدين‌صورت كه دانشجوياني كه مايل به شركت در پژوهش بودند به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند و سپس تعداد 32 نفر از افرادي كه نمرات پاييني در آزمون بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي كسب كردند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي 16 نفر در هر يك از گروه‌هاي آزمايش اختصاص يافتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه فرم كوتاه بهزيستي روان‌شناختي ريف و پرسشنامه اقدام براي رشد شخصي رابيتسچك بود. جهت تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس مختلط استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد تفاوت معناداري بين نمرات پس‌آزمون و پيگيري گروه آزمايش و كنترل در بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي وجود دارد. بدين معنا كه نمرات بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي در دانشجويان دختر پس از مداخله درماني بهبود يافته است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن است كه معنويت درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي دانشجويان تأثير دارد و مي‌توان از اين درمان براي بهبود بهزيستي رواني دانشجويان استفاده كرد.