نتايج مقدّماتي روان‌درماني مثبت‌گراي توسعه‌يافته مبتني بر خيرباوري در افزايش شادكامي، رضايت از زندگي و بهزيستي روان‌شناختي در افراد افسرده غير باليني

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ي تأثير روان‌درماني مثبت‌گراي توسعه‌يافته مبتني بر خيرباوري بر شادكامي، بهزيستي روان‌شناختي و رضايت از زندگي افراد داراي افسردگي غيرباليني بود. روش: بر اين اساس از طرح تك آزمودني چند خط پايه با دوره پيگيري استفاده شد.ابتدا از بين افراد داراي علايم و نشانه‌هاي افسردگي كه به يك مركز مشاوره در تهران مراجعه كرده بودند، 3 نفر به شيوه نمونه‌گيري هدف‌مند انتخاب شدند. براي هر كدام از شركت‌كنندگان به صورت تصادفي بين 3 تا 7 هفته جلسه خط پايه در نظر گرفته شد. ارزيابي‌ها با استفاده از مقياس شادكامي آكسفورد، بهزيستي روانشناختي ريف، مقياس رضايت از زندگي دينر و جهت‌گيري شادكامي پترسون در مرحله خط پايه (3 تا 7 جلسه)، جلسات مداخله (8 جلسه) و چهار ماه بعد از پايان مداخله (پيگيري) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادي در 8 جلسه 45 دقيقه‌اي انجام گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه هر سه مراجع با شروع مداخله روند افزايشي و رو به بهبودي را در طراز نمرات شادكامي (37 درصد بهبودي)، بهزيستي روان‌شناختي (14 درصد بهبودي) و رضايت از زندگي (60 درصد بهبودي) نشان دادند. همچنين يافته‌ها بيانگر افزايش طراز نمرات هر سه مراجع در متغيّرهاي فرايندي احساس لذّت (72 درصد بهبودي)، تقويت توانمندي (70 درصد بهبودي) و احساس معنا (128 درصد بهبودي) بود. بخش عمده‌اي از اين نتايج در پايان دوره پيگيري چهار ماهه نيز حفظ شد. بحث و نتيجه‌گيري: بر اين اساس، به نظر مي‌رسد روان‌درماني مثبت‌گراي مبتني بر خيرباوري يك مداخله كوتاه مدّت مؤثر براي افزايش شادكامي، بهزيستي روان‌شناختي و رضايت از زندگي در افراد افسرده غيرباليني است.