رابطه ساختارشناختي دانشجويان و تفكر انتقادي آنها

مقدمه: پرورش مهارت هاي تفكر انتقادي به عنوان يكي از اهداف آموزش قلمداد مي گردد. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي رابطه غناي ساختار شناختي دانشجويان و تفكر انتقادي بود. روش بررسي: پژوهش حاضر، توصيفي از نوع زمينه يابي بود كه در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد انجام شد. پرسشنامه هاي 382 نفر كه به صورت تصادفي طبق هاي انتخاب شده بودند، تجزيه و تحليل شدند. جهت جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه پژوهشگر ساخته تفكر انتقادي و ساختار شناختي در طيف پنج گزينه اي ليكرت (كاملا موافق تا كاملا مخالف) با آلفاي كرونباخ 86/0 و 81/0 استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با آمار توصيفي و آزمون هاي كروسكال واليس و رگرسيون خطي ساده به انجام شد. نتايج: شدت رابطه بين دو متغير به كمك آزمون همبستگي پيرسون به ميزان 513/0 محاسبه گرديد، رابطه بين اين دو متغير از لحاظ آماري (P 0.05) معني دار بود. با افزايش مقطع تحصيلي دانشجويان، ساختار شناختي و مهارت تفكر انتقادي آنها بهبود پيدا مي كرد. نتيجه گيري: نظام آموزشي مي بايست آموزش مطالعه درسي صحيح و هدفمند و توسعه فرهنگ مطالعات گسترده غيردرسي در زمينه هاي مختلف را در دستور كار قرار دهد.