يادگيري مبتني بر مورد: مفهوم، مدل‌ها، اثربخشي و چالش‌ها

مقدمه: استفاده از روش يادگيري مبتني بر مورد دانشجويان را با تجارب متنوعي در كلاس درس از جمله حل مسئله، ساخت دانش با يكديگر، ارتباط و مشاركت گروهي آماده مي كند. چالشي كه در اين زمينه در كشور ما احساس مي شود آگاهي كم و ناكافي اعضاي هيئت علمي و افراد درگير در آموزش علوم پزشكي، از مدل ها و اثربخشي آن براي استفاده مناسب و گسترده از اين روش فعال يادگيري است. هدف اين مقاله، مروري بر شواهد مرتبط با مدل ها، كاربردها، اثربخشي و چالش هاي روش تدريس مبتني بر مورد است. روش بررسي: مقاله حاضر يك مطالعه مروري است كه از طريق جستجوي غير نظام مند در بازه زماني 2005 تا اكتبر 2015 با كليدواژه هاي case based learning, case based teaching, case method teaching, case based discussion در پايگاه ها و مجلات الكترونيكي Google Scholar, Pub Med, ERIC, Willy, ProQuest, Medical Education Online انجام شد. نتايج: در جستجوي منابع 80 مقاله و دو پايان نامه يافت شد. پس از حذف مقالات تكراري از نتايج بازيابي شده،64 مقاله مورد بررسي و دسته بندي قرار گرفت؛ درنهايت نتايج 20 مقاله مرتبط با موضوع پژوهش، وارد مطالعه شد. تعريف يادگيري مبتني بر مورد به عنوان روشي براي نزديك كردن محيط آموزشي به محيط واقعي يادگيري، مدل هاي يادگيري مبتني بر مورد و كاربرد هركدام بر اساس تحليل محيط آموزشي، اصول طراحي سناريو و نتايج مطالعات در مورد اثربخشي اين روش در آموزش پزشكي، مورد توجه قرار گرفت. نتيجه گيري: اگرچه در مورد تعريف يادگيري مبتني بر مورد توافق نظر وجود ندارد، اگر به اصول زيربنايي آن مانند توجه به كيفيت سناريوهاي طراحي شده و انتخاب نوع مدل بر اساس سطح مخاطبان توجه شود، اين روش مي تواند تجربه يادگيري مثبتي براي دانشجويان فراهم سازد.