اهمالكاري تحصيلي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان

مقدمه: يكي از چالشهايي كه اكثر دانشجويان درطول تحصيل با آن روبرو هستند، اهمال كاري تحصيلي به معناي تاخير در انجام امور است. از آنجاييكه اهمالكاري تحصيلي مي تواند بر جنبه هاي مختلف زندگي فردي و اجتماعي دانشجويان تاثيرگذار باشد، با شناسايي عوامل مرتبط مي توان گامي در جهت كاهش و يا رفع آن برداشت. اين مطالعه باهدف تعيين وضعيت اهمال كاري تحصيلي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان در سال 1394 انجام شد. روش بررسي: دراين مطالعه توصيفي تحليلي 459نفر از دانشجويان كليه رشته هاي علوم پزشكي گيلان به روش نمونه گيري تصادفي نسبتي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل 3بخش اطلاعات فردي، تحصيلي و پرسشنامه استاندارد اهمالكاري تحصيلي سولومون و راثبلوم(PASS) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي t مستقل و ANOVA و رگرسيون چندمتغيره تجزيه تحليل شد. نتايج: اكثريت دانشجويان دختر(7/72%)، مجرد(86%)، مقطع كارشناسي(6/66%) بودند. ميانگين و انحراف معيار نمره اهمالكاري تحصيلي در دانشجويان 1/9±3/63 بود و اكثريت آنها(5/69%) داراي اهمالكاري متوسط بودند. اين متغير باجنسيت(002/0=p)، مقطع تحصيلي(03/0=p) ارتباط آماري معناداري داشت. همچنين در مدل رگرسيوني چندمتغيره، جنس، رشته تحصيلي و مقطع تحصيلي متغيرهاي پيش بين بودند، و اهمالكاري تحصيلي در دانشجويان دختر، رشته دندانپزشكي، مقطع كارشناسي ارشد بيش از ساير دانشجويان بود. نتيجه گيري: با توجه به اهمالكاري تحصيلي متوسط در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان و وجود ارتباط آن با متغيرهاي جنس، رشته تحصيلي و مقطع تحصيلي دانشجويان، بررسي علل و راهكارهاي مناسب جهت كاهش اين رفتار پيشنهاد مي گردد.