تأثير 12 هفته فعاليت ورزشي مقاومتي بر سطح سرمي واسپين و فشارخون در زنان مسن مبتلا به پرفشارخوني

مقدمه: بافت چربي به عنوان يك غده، هورمون هاي مختلفي از جمله واسپس ترشح مي كند كه با اختلالات متابوليكي ارتباط دارند. هدف تحقيق حاضر، بررسي 12 هفته فعاليت ورزشي مقاومتي بر سطح سرمي واسپين و فشارخون در زنان مسن مبتلا به پرفشارخوني بود. روش بررسي: در مطالعه حاضر، 30 زن مسن مبتلا به پرفشارخوني به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. برنامه تمريني براي گروه آزمايش، شامل تمرينات مقاومتي از نوع فزاينده بود كه 12 هفته اجرا گرديد. نمونه هاي خوني تمام آزمودني ها پس از 12 هفته با استفاده از آزمون تي وابسته و مستقل تحليل شد. نتايج: پس از 12 هفته تفاوت معني داري در سطوح واسپين برحسب (25/0=p) گروه آزمايش رخ نداد اما در گروه كنترل، افزايش معني داري در سطوح واسپين برحسب (03/0=p) مشاهده شد. كاهش معني داري در ميزان فشارخون سيستولي (04/0=p) و فشارخون دياستولي (002/0=p) گروه آزمايش رخ داد، اما در گروه كنترل تغييرات معني داري در فشارخون سيستولي (24/0 =p) و فشارخون دياستولي (43/0=p) مشاهده نشد. نتيجه گيري: فعاليت ورزشي هوازي، مي تواند از روند افزايشي واسپين جلوگيري و حتي باعث كاهش اين هورمون شود. با توجه به كاهش فشارخون سيستولي و دياستولي به دنبال انجام دوازده هفته تمرينات مقاومتي، مي توان گفت تغييرات فشارخون مستقل از تغييرات سطوح واسپين مي باشد.