تأثير هشت هفته تمرين استقامتي بر بيان ژن رزيستين در بافت چربي احشايي موش‌هاي صحرايي چاق

مقدمه: چاقي موجب تجمع فاكتورهاي پيش التهابي در بافت چربي شده و به عنوان يك عامل خطر ابتلا به ديابت و بيماري هاي قلبي عروقي به شمار مي رود. ورزش هاي هوازي مي توانند منجر به افزايش حساسيت به انسولين و كاهش انباشتگي چربي و فاكتورهاي پيش التهابي شوند. مطالعه حاضر به منظور بررسي تأثير ورزش استقامتي بر بيان ژن رزيستين، به عنوان يكي از عوامل پيش التهابي، در بافت چربي احشايي موش هاي صحرايي نر چاق شده با رژيم پرچرب انجام شد. روش بررسي: در يك مطالعه تجربي 20 سر موش نر نژاد ويستار به سه گروه كنترل (غذاي استاندارد)، گروه چاق (غذاي پرچرب) و گروه تمرين استقامتي (غذاي پرچرب و تمرين استقامتي) تقسيم شدند. پروتكل تمرين استقامتي شامل روزانه 60 دقيقه دويدن با سرعت 22 متر بر دقيقه با تردميل مخصوص حيوانات و با شدت70% حداكثر اكسيژن مصرفي، 5 روز در هفته و به مدت هشت هفته بود. ميزان تغييرات وزن بدن موش ها اندازه گيري و ميزان بيان ژن رزيستين در نمونه هاي بافتي با روش واكنش زنجيره اي پليمراز (Real time PCR ) بررسي شد. نتايج: غذاي پرچرب باعث افزايش معني دار وزن در موش هاي گروه چاق گرديد (0.001=P ). بيان ژن رزيستين در بافت چربي احشايي موش هاي گروه چاق در مقايسه با گروه كنترل تا 2 برابر افزايش يافت، اما اين افزايش از نظر آماري معني دار نبود. تمرين استقامتي بيان ژن رزيستين را در مقايسه با گروه چاق حدود 4 برابر كاهش داد، اما اين كاهش نيز از نظر آماري معني دار نبود. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه چاق شدن مي تواند بيان ژن رزيستين را در بافت چربي احشايي افزايش و تمرين استقامتي بيان آن را كاهش دهد، گرچه اين مطالعه حاكي از اثرات مفيد ورزش است با اين حال، تحقيقات بيشتري در اين زمينه مورد نياز است.