بررسي ارتباط بين هايپومينراليزاسيون مولر انسيزوري با شاخص توده بدني و شاخص پوسيدگي دنداني در كودكان 7 تا 11 سال در شهر يزد

مقدمه: هايپومينراليزاسيون مولر انسيزوري (MIH) نوعي اختلال تكاملي مينا با علل مولتي فاكتوريال است كه باعث ايجاد مشكلات متعدد دنداني مي شود، بنايراين تحقيقات فراواني در اين زمينه انجام شده است. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين هايپومينراليزاسيون مولر انسيزوري با شاخص توده بدني و ميزان پوسيدگي دندان هاي دائمي در كودكان 7 تا 11 ساله شهر يزد است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، تعداد 645 كودك 7 الي 11 ساله ساكن شهر يزد با استفاده از نمونه گيري خوشه اي تصادفي در مدارس انتخاب و معاينه شدند. معيارهاي EAPD و mDDE جهت تعيين هايپومينراليزاسيون مولر انسيزوري و وسعت درگيري دندان ها بكار گرفته شد، شاخص توده بدني و پوسيدگي دندان هاي دائمي نيز بر اساس معيارهاي سازمان جهاني بهداشت سنجيده شد. تعيين شاخص توده بدني و پوسيدگي در 40 كودك به عنوان گروه غير مبتلا انجام شد. مقادير متوسط داده ها توسط Mann whitney test بررسي شده و سطح معني داري 0/05P lt; در نظر گرفته شد. نتايج: از بين 645 كودك معاينه شده، 154 كودك مبتلا به MIH، 16 نفر (10/38 درصد) دچار كمبود وزن، 13 كودك (8/44 درصد) داراي اضافه وزن، 3 كودك (1/94 درصد) چاق و 122 كودك (79/22 درصد) وزن نرمال داشتند. ميانگين BMI در گروه مبتلا به MIH، 16/01 و در گروه كنترل 15/76 بود. تفاوت BMI گروه مبتلا و گروه كنترل معني دار نبود (0/81P = ). شاخص پوسيدگي DMFT در كودكان مبتلا به هايپومينراليزاسيون 2/09 و در گروه كنترل 1/1 به دست آمد كه تفاوت از نظر آماري معني دار بود (0/001=P ). نتيجه گيري: كودكان مبتلا به MIH از نظر شاخص توده بدني بيشتر در گروه نرمال قرار داشته و پوسيدگي دندان هاي دائمي در آن ها به طرز معني داري شايع تر است.