بررسي اثربخشي الگوي مساله‌محوري ديويد مريل در آموزش روش تحقيق در مامايي

مقدمه: پيشرفت جوامع وابستگي انكارناپذيري به سطح آموزش، تحصيلات و گسترش كمي و كيفي نظام آموزشي و به ويژه نظام آموزش عالي دارد. اين امر مهم در دانشگاه هاي علوم پزشكي ازاهميت بسزايي برخوردار مي باشد. با توجه به اهميت الگوي مساله محوري در افزايش اثربخشي آموزش به طور كلي، هدف اين پژوهش، معرفي مدل اثربخش مساله محور در ارتباط با آموزش علوم پزشكي مي باشد. روش بررسي: پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقيق با توجه به اهداف پژوهش، جزء پژوهش هاي كاربردي مي باشد. از منظر نحوه ي گردآوري داده ها، در مجموعه تحقيقات شبه آزمايشي (گروه هاي نامتعادل) قرار مي گيرد. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كليه ي دانشجويان دانشكده مامايي دانشگاه آزاد اسلامي واحد لارستان در سال 1395مي باشند. كه با استفاده از نمونه گيري در دسترس تعداد 43 نفر از شركت كنندگان در درس روش تحقيق رشته ي مامايي، براي اين پژوهش انتخاب شدند، كه به صورت تصادفي ساده از اين تعداد، گروهي 23 نفره از دانشجويان در گروه آزمايش و گروهي 20 نفره در گروه كنترل قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل دو پرسشنامه نگرش و رضايت و همچنين يك آزمون پايان دوره بود. روايي تمامي ابزارها با استفاده از روايي محتوايي سنجيده شد. ميزان پايايي پرسشنامه رضايت و نگرش با استفاده از روش آلفاي كرونباخ به ترتيب 87 و 83 درصد و ميزان پايايي آزمون پايان دوره با استفاده از روش كودرريچاردسون 91 درصد محاسبه گرديد. نتايج: نتايج پژوهش حاضر به طور كلي حاكي از بهبود آموزش روش تحقيق در رشته ي مامايي در سه زمينه ي نگرش(0.000 p ) رضايت (0.000 p ) و يادگيري (0.000 p ) فراگيران بر اثر كاربست الگوي اصول اوليه ي آموزش از ديويد مريل مي باشد. نتيجه گيري: انتظار مي رود با توجه به نتايج اين پژوهش، از اين الگو در علوم پزشكي به طور كلي و آموزش مامايي به طور ويژه استفاده شود.