اثر تمرينات تناوبي شديد بر سطوح آديپونكتين بافت چربي و انسولين و گلوكز پلاسمايي در موش‌ هاي صحرايي نر

مقدمه: چاقي نتيجه تجمع بافت چربي اضافي به خاطر عدم تعادل بين غذاي دريافتي و انرژي مصرفي است. تمرينات ورزشي به دليل افزايش انرژي مصرفي، مي توانند در كاهش بافت چربي نقش موثري ايفا كنند. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر تمرينات تناوبي شديد(HIIT) بر سطوح آديپونكتين در بافت چربي و هم چنين غلظت پلاسمايي گلوكز و انسولين موش هاي نر ويستار بود. مواد و روش ها: 20 سر موش 8 هفته اي به طور تصادفي به دو گروه تمرين(HIIT) و گروه كنترل تقسيم شدند. هر گروه شامل 10 موش صحرايي بود. كل برنامه تمريني به مدت پنج هفته و با 5 جلسه در هفته انجام شد. موش هاي صحرايي نر ويستار در هفته اول با سرعت m/min37 در 6 وهله دو دقيقه اي روي نوارگردان دويدند. در بين هر وهله به مدت يك دقيقه استراحت داده شد. هفته دوم، سوم و چهارم تعداد وهله ها به ترتيب به 7، 9 و 10 مرحله افزايش پيدا كرد. در هفته پاياني تعداد وهله ها 12 مرحله با سرعتي برابر با m/min 52 اجرا شد. 72 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، نمونه برداري بافت چربي احشايي و زيرپوستي و خون گيري انجام شد تا متغيرهاي پژوهش اندازه گيري شود. براي تحليل داده ها نيز از آزمون t مستقل استفاده شد. يافته هاي پژوهش: افزايش معني داري سطوح آديپونكتين چربي احشايي(P 0.001) و كاهش معني دار انسولين پلاسمايي(P 0.001) در گروه تمرين مشاهده شداما اين تغييرات در آديپونكتين چربي زير پوستي و گلوكز پلاسمايي معني دار نبود(P gt;0.05). بحث و نتيجه گيري: نتايج حاصل از تحقيق حاضر نشان داد كه تمرينات HIIT مي تواند باعث افزايش آديپونكتين در بافت چربي احشايي و زير پوستي شود. افزايش حساسيت انسولين در پژوهش حاضر احتمالاً با افزايش سطوح آديپونكتين در بافت چربي و هم چنين با HIIT به عنوان يك عامل موثر در كاهش بافت چربي مرتبط است.