اثربخشي آموزش رواني خانواده(مدل اتكينسون و كويا) بر سلامت رواني اعضاي خانواده ‌هاي بيماران روان پريشي

مقدمه: مداخله هاي خانوادگي كوتاه مدت ممكن است بر اعضاي خانواده هاي بيماران رواني تاثير مثبتي داشته باشند. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش رواني خانواده(مدل اتكينسون و كويا) بر سلامت رواني اعضاي خانواده هاي داراي فرزند مبتلا به بيماري روان پريشي بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع پژوهش هاي نيمه آزمايشي و بر اساس طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل است كه تاثير يك برنامه آموزش رواني چهار هفته اي را براي يك دوره زماني دو ماهه بر روي 44 نفر از مراقبين خانوادگي بيماران روان پريشي بستري در بيمارستان بهزيستي شهر تهران كه به صورت دسترس انتخاب شدند بررسي نمود؛ سلامت رواني مراقبين با استفاده از پرسش نامه GHQ28 تعيين شد؛ سپس داده ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش رواني خانواده موجب افزايش سطح سلامت رواني، عملكرد اجتماعي، كاهش علائم اضطراب و افسردگي مي شود اما در كاهش علائم جسماني تاثير معناداري ندارد. بحث و نتيجه گيري: برنامه آموزش خانواده به منظور بهبود سلامت عمومي در مراقبين خانوادگي بيماران روان پريشي موثر بوده و اين امر مي تواند كيفيت زندگي بيماران و مراقبين را به طور بالقوه اي بهبود و ارتقاء بخشد.