اثر ميوه گياه باميه (Abelmoschus esculentus) بر كنترل قند و انسولين در رت هاي نر نژاد ويستار ديابتي شده

مقدمه: ديابت يك ناهنجاري متابوليكي مي باشد كه علت نقص در ترشح انسولين، نقص در عملكرد انسولين يا هر دو، باعث ايجاد هيپرگلايسمي مي شود. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثرات پودر ميوه گياه باميه(Abelmoschus Esculentus (AE)) بر گلوكز و انسولين سرم موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي از 25 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار استفاده شد. موش ها به طور تصادفي در 5 گروه 5 تايي شامل گروه كنترل نرمال، كنترل ديابتي و 3 گروه تيمار با پودر ميوه باميه با سه دوز 200، 400 و 600 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن تقسيم شدند. پس از تهيه و تاييد گونه گياه باميه، ميوه اين گياه خشك و به پودر تبديل شد. گروه هاي كنترل نرمال و كنترل ديابتي در طول دوره از غذاي استاندارد دام تغذيه شدند. گروه هاي كنترل ديابتي و تيمار در آغاز دوره با تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين با دوز 60 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن ديابتي شدند. پس از محرز شدن ديابت هر گروه تيمار به مدت سه هفته دوز باميه مربوط به خود را به صورت تركيب با غذاي اصلي دريافت كرد. در انتهاي مدت آزمايش از تمامي حيوانات خونگيري به عمل آمد و فاكتورهاي مورد نظر سنجيده شدند. داده هاي به دست آمده توسط نرم افزارهاي Excel وSPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي پژوهش: نتايج حاكي از افزايش معني دار سطح گلوكز خون گروه كنترل ديابتي نسبت به كنترل نرمال، و نيز كاهش معني دار سطح اين فاكتور در گروه هاي ديابتي تيمار شده نسبت به كنترل ديابتي و رسيدن به سطح نرمال بود. هم چنين سطح انسولين گروه كنترل ديابتي به نسبت كنترل نرمال كاهش معني دار داشته، ولي با وجود اين كه هر سه گروه ديابتي تيمار شده نسبت به كنترل ديابتي، به صورت معني دار افزايش در سطح انسولين خون داشتند تنها گروهي كه باميه را با دوز 200 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن مصرف كرده بود، توانست سطح انسولين خون را به حد نرمال برساند. بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه ميوه گياه باميه مي تواند علي رغم به حد نرمال نرسيدن سطح انسولين در گروه هاي دريافت كننده دوز بالاتر، در هر سه دوز مورد مطالعه، سطح گلوكز خون را به حد نرمال رسانده و به عنوان يك غذاي ديابتي مطرح شود.