بررسي وضعيت رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران ديابتي نوع 2 شهرستان ايلام سال 1393

مقدمه: كنترل موفقيت آميز ديابت به طور عمده اي به انجام رفتارهاي خود مراقبتي بيماران وابسته است پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران ديابتي نوع 2 شهرستان ايلام انجام گرفت. مواد و روش ها: در اين پژوهش توصيفي مقطعي در سال 93، 70 بيمار ديابتي نوع 2 به روش نمونه گيري تصادفي مرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي به كار رفته در پژوهش شامل پرسش نامه مشخصات فردي و مقياس خلاصه فعاليت هاي خودمراقبتي ديابت بود. داده ها در نرم افزار SPSS vol.20مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. براي سنجش ارتباط بين متغيرهاي مستقل و وضعيت خودمراقبتي از آناليز واريانس يكطرفه و آزمون هاي آماري tمستقل استفاده شده است. يافته هاي پژوهش: نمونه هاي پژوهش از نظر وضعيت خودمراقبتي به ترتيب در سطوح متوسط(3/74 درصد) و ضعيف(4/21 درصد) خودمراقبتي قرار داشتند. ميانگين نمره كلي خودمراقبتي 44/31 با انحراف معيار 89/8 بود. درصد نمره خودمراقبتي 9/44 درصد است كه نشان دهنده خودمراقبتي پايين تر از متوسط است. بيشترين انجام خودمراقبتي را نمونه ها در ابعاد عدم مصرف سيگار(1/97 درصد) و مصرف منظم دارو خوراكي و انسولين(9/77 درصد)، كمترين انجام خودمراقبتي در بعد پايش قندخون در منزل(3/18 درصد) داشته اند. در اين مطالعه بين تحصيلات و نمرات خودمراقبتي اختلاف معناداري وجود داشت به طوري كه با افزايش تحصيلات افراد، ميانگين نمرات خودمراقبتي افزايش يافت ولي بين جنس، تاهل و شغل و هم چنين نوع درمان با نمرات خودمراقبتي اختلاف معنادار نبود. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اين كه اكثر بيماران ديابتي در اين پژوهش از نظر خودمراقبتي در سطوح متوسط و ضعيفي قرار دارند، بنا بر اين لزوم گسترش و حمايت از برنامه هايي با محتواي آموزش و پيگيري منظم خودمراقبتي در بيماران ديابتي را نشان مي دهد.