اثربخشي آموزش سبك زندگي با رويكرد تئوري انتخاب بر افزايش كيفيت زندگي زنان با اختلال پرخوري افراطي

مقدمه: اختلال پرخوري افراطي با مشكلات زيادي از جمله مشكلات جسمي و روانشناختي همراه است. كاهش كيفيت زندگي يكي از مولفه‌هايي است كه شامل ابعاد سلامت ‌جسماني، سلامت ‌رواني، روابط ‌اجتماعي و سلامت‌ محيطي است كه در اثر پرخوري افراطي كاهش مي‌يابد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش سبك زندگي با رويكرد تئوري انتخاب بر افزايش كيفيت زندگي زنان با اختلال پرخوري افراطي انجام شد. روش كار: اين مطالعه با رويكرد كمّي و به روش نيمه آزمايشي و با بكارگيري طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون - پيگيري با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري متشكل از تمام زنان دچار اضافه وزن و چاقي مراجعه كننده به مراكز خدمات جامع سلامت شهري اردكان در سال 1398 بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري (آزمايش و گواه) جايگزين شدند. شركت‌كنندگان به پرسشنامه‌ استاندارد كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري پاسخ دادند. گروه آزمايش مداخله آموزش سبك زندگي با رويكرد تئوري انتخاب را در 9 جلسه 1.5 ساعته و هر هفته دو جلسه دريافت كردند، در صورتي كه گروه گواه هيچ گونه مداخله‌اي را طي مدت زمان انجام پژوهش دريافت ننمودند. در پايان نيز داده‌هاي پژوهش با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و در سطح معني‌داري 0.05 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات كيفيت زندگي و ابعاد آن (سلامت ‌جسماني، سلامت ‌رواني، روابط ‌اجتماعي و سلامت‌ محيطي) گروه آزمايش نسبت به گروه گواه، در مرحله پس‌آزمون افزايش معناداري پيدا كرده و اين افزايش در مرحله پيگيري نسبتاً ثابت مانده است (001/ p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش، مداخله آموزش سبك زندگي با رويكرد تئوري انتخاب باعث بهبود كيفيت زندگي زنان با اختلال پرخوري افراطي شد. بنابراين آموزش سبك زندگي با رويكرد تئوري انتخاب مي‌تواند مداخله‌اي ارزنده در راستاي كاهش مشكلات زنان با اختلال پرخوري افراطي به شمار آيد.