رابطه‌‌ي انعطاف پذيري روان شناختي، تيپ شخصيتي D و حمايت اجتماعي ادراك شده با تنيدگي شغلي در پرستاران

مقدمه: پرستاري از جمله مشاغل داراي تنش شغلي بالا است كه مي بايست براي تأمين سلامت جسمي و رواني پرستاران و كاهش تنيدگي شغلي آنان، به عوامل پيش بيني كننده آن توجه ويژه اي نمود. بر اين اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط انعطاف پذيري روان شناختي، تيپ شخصيتي D و حمايت اجتماعي ادراك شده با تنيدگي شغلي در پرستاران بود. روش كار: روش اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دولتي شهر رشت بودند كه نمونه اي به تعداد 318 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس طي ماه هاي مهر تا آبان سال 1397 انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي انعطاف پذيري روان شناختي (بوند و همكاران، 2011)، تيپ شخصيتيD (دنولت، 2005) و حمايت اجتماعي ادراك شده (زيمت و همكاران، 1988) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تحليل گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه انعطاف ناپذيري روان شناختي (0.20=r) و مؤلفه هاي عاطفه منفي (0.30=r) و بازداري اجتماعي (0.19=r) از تيپ شخصيتي D با تنيدگي شغلي در پرستاران رابطه مثبت و معنادار (P 0.01) دارد. در حاليكه، بين حمايت اجتماعي ادراك شده (0.41= r) و تنيدگي شغلي رابطه منفي و معنادار (P 0.01) وجود دارد. نتايج مربوط به تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه حمايت اجتماعي ادراك شده (0.412=β) و مولفه عاطفه منفي از تيپ شخصيتي D (0.221=β) توانسته اند 21 درصد از واريانس تنيدگي شغلي را تبيين كند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده مي توان نتيجه گيري نمود كه انعطاف پذيري روان شناختي، حمايت اجتماعي ادراك شده و تيپ شخصيتي D مي توانند تنيدگي شغلي در پرستاران را پيش بيني كنند. بنابراين دست اندركاران حوزه سلامت مي توانند با تمركز بر اين متغيرهاي روان شاختي، برنامه هاي آموزشي مناسب جهت كاهش تنيدگي شغلي در پرستاران را تدوين و اجرا نمايند.