اولويت بندي فلسفه‌هاي آموزشي، ايدئولوژي برنامه درسي و روش‌هاي تدريس اساتيد علوم پزشكي

مقدمه: امروزه در سطح دنيا، شناسايي نقطه نظرات افراد در رابطه با آموزش و فرايند ياددهي -يادگيري از اهميت شاياني برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف اولويت بندي مؤلفه هاي فلسفه هاي آموزشي، جهت گيري برنامه درسي و روش هاي تدريس در اساتيد علوم پزشكي و بررسي تأثير ويژگي هاي جمعيت شناختي در هر يك از مؤلفه ها صورت گرفته است. روش بررسي: روش پژوهش از نوع توصيفي -پيمايشي بوده كه با روش نمونه گيري در دسترس از اساتيد يك دانشگاه علوم پزشكي در شهر تهران صورت گرفته است. ابزارهاي جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه هاي فلسفه آموزشي، ايدئولوژي برنامه درسي و روش هاي تدريس، مي باشد. فقط اعضاي هيئت علمي تمام وقت دانشگاه وارد مطالعه شدند و اساتيد حق التدريسي و دستياران اساتيد از مطالعه خارج گرديدند. تجريه و تحليل اطلاعات با بهره مندي از نرم افزار آماري SPSS v16 صورت گرفته است. نتايج: يافته ها حاكي از آن بود كه در بين اساتيد، فلسفه آموزشي پايدارگرايي در اولويت بوده و ايدئولوژي دانش پژوهان علمي نيز نسبت به ساير ايدئولوژي ها در اولويت قرار گرفت. همچنين روش تدريس استاد محور بيش از روش تدريس دانشجو محور مورد توجه اساتيد بوده است. در نهايت نتايج نشان داد كه متغيرهاي سابقه تدريس، مرتبه علمي و جنسيت، تأثيري در تغيير اولويت بندي ها نداشت. نتيجه گيري: با توجه به اهميت نقش دانشجويان در كيفيت دستيابي به اهداف آموزشي، پيشنهاد مي شود تمهيدات لازم به منظور آموزش و تشويق اساتيد در راستاي استفاده از روش تدريس مشاركتي به عنوان يكي از روش هاي مثمرثمر يادگيري، از سوي دست اندركاران نظام آموزشي فراهم آيد.