بررسي سطح بازانديشي در زمينه يافته هاي آموزشي در دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در سال 97-1396

مقدمه: بازانديشي و تجزيه و تحليل يافته هاي آموزشي يكي از اصولي و اساسي ترين مراحل در روند يادگيري محسوب مي گردد. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي سطح بازانديشي در زمينه يافته هاي آموزشي در دانشجويان دوره عمومي رشته دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي204 نفر از دانشجويان رشته دندانپزشكي(ترم هاي 7 تا 12) دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در سال تحصيل97-1396 شركت نمودند. در اين مطالعه از پرسشنامهKember (Reflection QuestionnaireRQ) باروايي 0.82 وپايايي (آلفا كرونباخ )0.78استفاده شد. آناليز داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 17 و آزمون هاي آماريT -test, ANOVA و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد. سطح معني داري 0.05 P تعيين گرديد. نتايج: در مطالعه حاضر 204 دانشجوي دوره عمومي دندانپزشكي، شامل 117(57.4درصد) زن و 87 (42.6 درصد) مرد، با ميانگين سني 2.36 ±24.17سال با دامنه سني 21 تا 42 سال، شركت داشتند. ميانگين نمره حيطه ي عملكرد از روي عادت 2.88 ±10.11، حيطه ي درك مطلب 4.16±14.87، بازانديشي 2.94 ±16.04 و بازانديشي انتقادي ±2.58 13.86 گزارش گرديد. بين سه سال تحصيلي در ميانگين سطح بازانديشي و بازانديشي نقادانه اختلاف آماري معني داري وجود داشت(0.05 P). همچنين بين دو گروه سني ( 24 و24 سال) اختلاف آماري معني داري در حيطه هاي عملكرد از روي عادت و بازانديشي نقادانه بود(0.05 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر با افزايش سن و سال تحصيلي سطح عملكرد از روي عادت در دانشجويان دندانپزشكي كاهش يافته است. از اينرو پيشنهاد مي گردد كه در دانشكده هاي دندانپزشكي برآموزش بازانديشي در ترمهاي تحصيلي پايين تر تاكيد گردد.