تاثير يك دوره تمرين ورزشي با شدت بالا بر بيان ژن سمافورين 3A در عضله بازكننده طويل انگشتان پاي موش‌هاي پير C57BL/6

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تمرين تناوبي شديد بر بيان ژن Sema3a در عضله EDL موش هاي پير C57bl/6مي باشد. مواد و روش ها: بدين منظور، 20 سر موش نر C57bl/6 پير(10=n) و بالغ(10=n) در 2 گروه تمرين و كنترل قرار گرفتند، كه گروه هاي تمرين بعد از يك هفته آشناسازي در برنامه 4 هفته تمرين تناوبي شديد شركت كردند و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني قرباني شدند، سپس عضله EDL استخراج و بوسيله روش Real-time Pcr بيان ژن Sema3a اندازه گيري گرديد. يافته هاي پژوهش: نتايج نشان داد كه با افزايش سن بيان ژن Sema3a در عضله EDL افزايش يافته است (001/0=P)، ولي تمرين موجب كاهش بيان آن در هر دو گروه بالغ(105/0=P) و پير(025/0=P) شد. هر چند كه، در موش هاي بالغ به لحاظ آماري معني دار نبود. هم چنين، يافته ها نشان مي دهدكه پيري اثر معني داري بر وزن نسبي عضلهEDL داشته است به طوريكه تفاوت معني داري بين موش هاي بالغ و پير در گروه كنترل(032/0=P) مشاهده شد. از سوي ديگر، هرچند كه تمرين ورزشي وزن آن را مقداري افزايش داده است ولي اين مقدار به لحاظ آماري در هر دوگروه بالغ (117/0=P) و پير(321/0=P) معني دار نبود. بحث و نتيجه گيري: افزايش سن همراه با افزايش در بيان ژن Sema3a مي باشد كه احتمالا مي تواند در تغييرات عصبي عضلاني در سالمندي نقش داشته باشد. تمرينات تناوبي شديد با فراخواني تارهاي نوع تند مي توانند بيان آن را تعديل نموده و احتمالا از دست رفتن عصب و آتروفي عضلاني در پيري را كاهش دهند.