بررسي ارتباط بين اندازه ذرات LDL با بار الكتريكي سطح آن‌ها در بيماران شريان كرونري

مقدمه: بر اساس مطالعات تغيير در محتواي ذرات LDL بر روي شارژ سطحي و خصوصيات ساختماني آن ها (مثل قطر آن ها) تاثير داشته و اين تغيير موجب تغيير شكل و تغيير در متابوليسم آن ها مي گردد. در اين تحقيق ارتباط بين اندازه ذرات LDL با پتانسيل زتاي آن ها در بيماران شريان كرونري در مقايسه با گروه كنترل مورد بررسي قرار مي گيرد. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت مورد شاهدي انجام شده است. 30 فرد بيمار و 30 فرد سالم بر اساس معيار هاي باليني و پارامتر هاي آنژيوگرافي انتخاب شدند. ميانگين قطر و پتانسيل زتاي سطح ذرات LDL با كمك دستگاه زتا سايزر اندازه گيري شد. يافته هاي پژوهش: بر اساس نتايج حاصل، ميانگين قطر ذرات LDL در افراد بيمار( nm 06/1 ± 18/24،0001/0p=) به طور معني داري كمتر از ميانگين قطر ذرات LDL در افراد سالم ( nm63/0 ±26/25،0001/0p= ) است. در اين مطالعه ميزان پتانسيل زتا در افراد بيمار(mv77/0 ±08/25) به طورمعني داري كمتر از افراد كنترل ( mv56/1 ± 65/23 ) است و اين بدان معنا مي باشد كه شارژ منفي در سطح ذرات LDL در ميان بيماران بيشتر از گروه كنترل بوده است. از طرفي نيز يك ارتباط معني دار بين ميانگين قطر ذرات LDL و پتانسيل زتاي سطح آن ها در بيماران شريان كرونري مشاهده گرديد، هرچند اين ارتباط در افراد سالم معني داري نبود. بحث و نتيجه گيري: ذرات ليپوپروتئين با چگالي كم (LDL) از لحاظ اندازه، چگالي و تركيب اجزاء ناهمگون هستند. اعتقاد بر اين است كه از ميان ذراتLDL ذرات كوچك تر و چگال تر LDL آتروژنيك تر هستند. مطالعه حاضر نشان داد كه ذرات LDL كوچك تر و با شارژ منفي بيشتر با افزايش خطر بيماري هاي عروق كرونر مرتبط هستند . هم چنين به نظر مي رسد تغيير در قطر ذرات LDL با تغيير در پتانسيل زتاي سطح ذرات ارتباط داشته باشد.