بررسي شيوع پلي مورفيسم ژن مهار كننده فعال كننده پلاسمينوژن-1 در بيماران مبتلا به تومور هاي تيروئيدي از شمال غرب ايران

مقدمه: همراهي پلي مورفيسم PAI1 با افزايش خطر ابتلا به انواع بدخيمي ها در مطالعات متعددي، نشان داده شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزيابي شيوع پلي مورفيسم PAI1 4G/5G در بيماران مبتلا به تومور هاي تيروئيدي در شمال غرب ايران مي باشد. مواد و روش ها: در يك مطالعه ي مورد - شاهدي، نود بيمار مبتلا به تومور تيروئيدي و 180 فرد سالم از جمعيت شمال غرب ايران انتخاب شدند. استخراج DNA از خون محيطي نمونه ها انجام گرديد و پلي مورفيسم 4G/5G ژن PAI1 به وسيله واكنش زنجيره اي پليمراز و با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: توزيع ژنوتيپ بين بيماران (33/13%4G/4G=، 33/63%4G/5G= و 33/23%5G/5G=) و در گروه كنترل (22/17%4G/4G=، 22/67%4G/5G= و 55/15%5G/5G=) بود. علاوه بر اين فركانس آلل هاي 4G و5G بين بيماران (45% و 55%) و در گروه كنترل (83/50% و 16/49%) محاسبه گرديد. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد كه فركانس هاي ژنوتيپي و آللي پلي مورفيسم PAI1 4G/5G تفاوت معني داري را بين بيماران مبتلا به تومور هاي تيروئيدي و افراد گروه كنترل در جمعيت مورد مطالعه ما نداده است.