بررسي اثر سلول ‌هاي بنيادي مزانشيمال تيمار شده با كافئين بر فعاليت ماكروفاژهاي صفاقي رت

مقدمه: مطالعات قبلي نشان داده است كه آدنوزين و گيرنده هاي آن توسط سلول هاي بنيادي مزانشيمال (MSCs) توليد مي شود. آدنوزين توليد شده نيز به صورت اتو كراين يا پاركراين بر عملكرد بيولوژيك اين سلول ها اثر دارد. از طرفي سلول هاي بنيادي مزانشيمال موجود در بافت ها و يا مغز استخوان داراي ارتباط گسترده اي با سلول هاي ماكروفاژ است. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي اثرات سلول هاي بنيادي تيمار شده با كافئين، به عنوان يك آنت آگونيست آدنوزين ،بر عملكرد هاي ماكروفاژ هاي صفاقي جدا شده از رت ها مي باشد. مواد و روش ها :بعد ازجداسازي سلول هاي بنيادي مزانشيمال از مغز استخوان رت ها، اين سلول ها با غلظت هاي مختلف كافئين(0، 1/0، 5/0 و1ميلي مولار) به مدت 48 تيمار شد. سپس سلول هاي بنيادي مزانشيمي با ماكروفاژهاي جدا شده از رت ها به مدت 1 روز مجاورسازي شدند . آن گاه ميزان توليد نيتريك اكسايد و انفجار تنفسي ماكروفاژ ها پس از چالش با انفرميل متيونين لوسيلفنيل الانين (f-MLP) و يا مخمر اپسونيزه مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: به نظر مي رسد كه سلول هاي بنيادي مزانشيمال تيمار شده با كافئين و يا بدون تيمار به طور معني داري موجب كاهش شدت انفجار تنفسي و ميزان نيتريك اكسايد توليد شده توسط ماكروفاژ هاي مجاور با آن ها نسبت به ماكروفاژ هاي تنها پس از تحريك غيراختصاصي با f-MLP شدند. البته تيمار قبلي سلول هاي بنيادي مزانشيمال با كافئين موجب كاهش بيشتري در شدت انفجار تنفسي و توليد نيتريك اكسايد توسط ماكروفاژ هاي تحريك شده با f-MLP نسبت به سلول هاي بنيادي بدون تيمار شد. با اين حال قابليت توليد نيتريك اكسايد و انفجار تنفسي در گروه هاي مختلف پس از مجاورت با مخمر اپسونيزه اختلاف معنا داري را نشان نداد. بحث و نتيجه گيري: در مجموع اين يافته ها ممكن است كه افق جديدي را در ارتباط با درك سازوكارهاي ضد التهابي و ايمونو مدولاتوري منتسب به كافئين نشان دهد.