رابطه سبك رهبري سرپرستاران با پيامدهاي رهبري

مقدمه: انتخاب شيوه رهبري مناسب توسط سرپرستاران علاوه بر بهبود عملكرد آنها ميتواند افزايش رضايت شغلي پرستاران و در نتيجه تحقق اهداف سازماني را بدنبال داشته باشد. اين مطالعه تلاشي براي تعيين سبك رهبري سرپرستاران از ديدگاه پرستاران و بررسي رابطه آن با پيامد هاي رهبري در مراكز آموزشيدرماني دانشگاه علوم پزشكي همدان مي باشد. روش كار: در اين پژوهش توصيفي تحليلي كه در سال 1394 انجام شد، جامعه پژوهش كليه پرستاران مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي همدان (N = 950) بودند. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي از نوع نسبتي تعداد 360 نفر از پرستاران شاغل بعنوان نمونه پژوهش انتخاب گرديدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه چند عاملي رهبري بس و اوليو بود. آناليز داده ها توسط نرم افزار SPSS به وسيله آزمون هاي توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته ها: نتايج بيانگر اين بود كه سرپرستاران از تركيبي از سه سبك رهبري تحول آفرين، عملگرا و عدم مداخله استفاده مي كردند. همچنين نتايج نشان داد كه مؤلفه هاي انگيزش الهامي ( P 001/0 ، 89/0=r )، نفوذ آرماني ( P 001/0، 89/0= r )، ملاحظه فردي (001/0 P ) و رهبري عدم مداخله ( P 001/0 ; 71/0=r ) با اثر بخشي رهبري رابطه معني داري داشتند، همچنين مؤلفه هاي ملاحظه فردي (P 001/0; 83/0=r )، نفوذ آرماني ( P 001/0; 85/0=r )، مديريت بر مبناي استثناي فعال ( P 001/0 84/0=r ) و مديريت بر مبناي استثناي غير فعال ( P 001/0 ; 35/0=r) با رضايت شغلي رابطه معني داري داشتند. نتيجه گيري: لازم است سرپرستاران به تقويت مؤلفه هاي پنج گانه سبك رهبري تحول آفرين و مؤلفه پاداش اقتضايي از سبك رهبري عملگرا در رفتار هاي مديريتي خود تلاش نمايند.